Awicenna
Z Wikipedii
Awicenna (łac. Avicenna) (ur. 980 r. - zm. 1037 r.) - po persku Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina lub krótko Ibn Sina ابن سینا - był perskim lekarzem, filozofem i uczonym. Jego łacińskie nazwisko wywodzi się ze zniekształconego Ibn Sina, pod którym znany był w Persji.
Był autorem 450 książek z szerokiego zakresu wiedzy, z których wiele traktowało na tematy filozoficzne i medyczne, z których nabardziej znane to Kanon medycyny. Nazywany był często "ojcem nowoczesnej medycyny", nazwano go też "nasłynniejszym uczonym islamu i jednym z najsłynniejszych uczonych wszech czasów wśród wszystkich narodów świata".
Urodził się najprawdopodobniej w Afshanah koło Buchary (dziś - Uzbekistan) lub Balkh (Afganistan) jako syn perskiego urzędnika podatkowego tamtejszego emira Ibn Mansura z dynastii Samanidów. Z tego powodu Avicennie przypisuje się niekiedy narodowość tadżycką, której początki umiejscawia się właśnie w okresie rządów Samanidów.
[edytuj] Metafizyka
Świat pojmował teocentrycznie, jednak inaczej niż chrześcijanie. Świat był stworzony z myśli bożej, a nie z woli bożej. Świat także był stworzony z materii, a nie z nicości (ex nihilo). Świat także był wieczny. To Awicenna zaczerpnął z Arystotelesa. Porządek świata rozumiał po neoplatońsku. Nie powstał on od razu i nie został stworzony cały bezpośrednio przez Boga. Bóg wg niego jest jednością, a z jedności tylko jedność może powstać. W takim razie kolejne rzeczy powstać mogły tylko dzięki dalszym aktom tworzenia. Najpierw powstał najwyższy intelekt, następnie inteligencje niższe (sfery niebieskie), potem najniższe (intelekt czynny człowieka) i na końcu formy rzeczy materialnych.
Awicenna wierzył także w ogół. Jednostki miały niesamodzielną rolę. Nawet Bóg nie dosięgał już materialnych jednostek tylko kończy się na ogółach. Dlatego mógł On rządzić jedynie losami gatunków, a jednostkowymi rzeczami tylko o tyle, o ile ich los wpływał na los ich gatunków, lub podlegały ogólnym prawom.
