Antonio Vivaldi

Z Wikipedii

Antonio Lucio Vivaldi zwany Il Prete Rosso, co po włosku znaczy "Rudy Ksiądz" (ur. 4 marca 1678 w Wenecji, zm. 28 lipca 1741 w Wiedniu) włoski skrzypek i kompozytor.

Jego ojciec Giovanni Battista Vivaldi, ze względu na kolor włosów zwany Rosi - "Rudy", był golibrodą o zamiłowaniach muzycznych, przez co znalazł zatrudnienie w orkiestrze katedry św. Marka.

Antonio był pierwszym z dziewięciorga dzieci Giambattisty i Camilli Calicchio. Pobierał u ojca lekcje gry na skrzypcach, ale kształcił się na księdza i w wieku 25 lat otrzymał święcenia kapłańskie. Przyznawał się jednak do braku powołania, dlatego też przestał odprawiać msze. Plotka głosiła, że odebrano mu prawo do odprawiania mszy dyscyplinarnie, bo gdy przychodził mu do głowy nowy pomysł muzyczny, biegł do zakrystii by go zapisać.

We wrześniu 1703 rozpoczął pracę jako nauczyciel gry na skrzypcach w sierocińcu dla dziewcząt Ospedale della Pieta, dla którego komponował do końca życia. Cotygodniowe występy zespołów z Ospedale stały się z czasem jednym z ważniejszych wydarzeń artystycznych w Wenecji. Pracowali tam także m.in. G.Legrenzi, D. Scarlatti. W 1705 został opublikowany jego pierwszy zbiór sonat na trzy instrumenty, a cztery lata później nowa seria sonat skrzypcowych. Sukces ten ugruntował w 1711 cyklem koncertów znanych jako L'estro armonico. W 1713 Vivaldi napisał swoją pierwszą operę Ottone in Villo.

W roku 1718 udał się do Mantui, gdzie pozostał przez dwa lata, dyrygując muzyką świecką na dworze księcia Filipa. Po powrocie z Wenecji, w 1727 opublikował Il cimento dell'armonia e dell'invenzione ze słynnym zbiorem Cztery pory roku, który skomponował na podstawie anonimowych sonetów, z których każdy nosił nazwę jednej z pór roku. Koncerty te były jednym z pierwszych przykładów muzyki programowo-ilustracyjnej. Następne lata podróżował po Europie dyrygując wykonaniami swoich dzieł. W 1740 wyruszył do Wiednia, gdzie rok później umiera na niepoznaną do końca chorobę.

Sława "Czerwonego Księdza" wyszła daleko poza granice Wenecji. Jego dzieła cieszyły się powodzeniem we Francji, Niemczech, Holandii.

Największe dzieła:

• Zbiory koncertów:
  • L'estro armonico op. 3
  • La stravaganza op. 4
  • Il cimento dell'armonia e dell'invenzione op. 8
  • La cetra op. 9
  • Sześć koncertów na flet i instrumenty smyczkowe op. 10, №3
  • Sześć koncertów na skrzypce i instrumenty smyczkowe op. 11
  • Sześć koncertów na skrzypce i instrumenty smyczkowe op. 12

• Kompozycje na orkiestrę
  • Al. Santo Sepolcro, symfonia
  • Concerto madrigalesco

• Koncerty na instrument solo
  • La pastorella, na flet
  • Il sospetto, na skrzypce
  • L'inquietudine, na skrzypce
  • Il ritiro, na skrzypce

• Koncerty podwójne
  • Koncert na dwie mandoliny
  • Koncert na dwie trąbki
  • Koncert na dwa oboje i dwa klarnety
  • Koncert żałobny

• Muzyka sakralna
  • Gloria na instrumenty solowe, chór i orkiestrę
  • Juditha triumphans, na instrumenty solowe, chór i orkiestrę

• Opery
  • Ottone in villa
  • La verita in cimento
  • Griselda

Większość kompozycji Vivaldiego odkryto w latach 30. XX wieku , a ich katalog tematyczny opracował Peter Ryom.

Zobacz też: Wielcy kompozytorzy