Antoni Szymański (duchowny)
Z Wikipedii
Antoni Szymański (ur. 27 października 1881 w Praszce koło Wielunia, zm. 9 października 1942 w Bełżycach) - polski duchowny katolicki, rektor KUL, twórca lubelskiej szkoły katolickiej nauki społecznej.
Szkołę średnią ukończył w Częstochowie. W 1900 wstąpił do Diecezjalnego Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w 1904. Następnie krótko pracował w parafii w Wieluniu. Już w 1905 rozpoczął studia w Wyższym Instytucie Filozoficznym w Louvain, działającym w ramach Uniwersytetu Katolickiego, zakończone uzyskaniem doktoratu w zakresie katolickiej nauki społecznej.
Od 1908 do 1918 pracował w Diecezjalnym Seminarium Duchownym we Włocławku, na stanowisku profesora filozofii i nauk społecznych. Jednocześnie współredagował "Ateneum Kapłańskie". Od 1918 pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Habilitował się w 1919 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1924 pracował na stanowisku profesora zwyczajnego. W 1933 został rektorem KUL. Po zajęciu przez wojska hitlerowskie Lublina przebywał w areszcie domowym, a następnie wyjechał do Bełżyc, gdzie organizował tajne nauczanie.
Wybrana twórczość:
- Studia i szkice społeczne (1913)
- Zagadnienia społeczne (1916)
- Polityka społeczna (1925)
- Ekonomika i etyka (1936)
- Etyka. Wiadomości wstępne (1937)
