Aniela Krzywoń
Z Wikipedii
Aniela Krzywoń (ur. 27 kwietnia 1925 w Prusznikach w powiecie buczackim w województwie tarnopolskim, zm. 12 października 1943 pod Lenino) - żołnierz Ludowego Wojska Polskiego, pierwsza Polka, która otrzymała tytuł Bohatera Związku Radzieckiego.
Aniela pochodziła z rodziny o tradycjach patriotycznych, jej ojciec Tadeusz, walczył w Legionach, a także w kampanii wrześniowej. W 1940 rodzina Krzywoniów została deportowana w głąb ZSRR, do wsi Jakutino w rejonie Szytkina w obwodzie irkuckim. Później rodzina przeniosła się do Kańska w Kraju Krasnojarskim, gdzie Aniela rozpoczęła pracę w zakładach mięsnych. 29 maja 1943 wstąpiła jako ochotnik do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie otrzymała przydział do 2 kompanii fizylierek, 1 Samodzielnego Batalionu Kobiecego. Podczas bitwy pod Lenino Anielę przydzielono do oddziału ochrony sztabu dywizji, z zadaniem ochrony ciężarówki z dokumentami sztabowymi. Samochód trafiony niemiecką bombą lotniczą stanął w płomieniach. Aniela Krzywoń nie zważając na płomienie i ostrzał wroga uratowała z ciężarówki skrzynię z dokumentami, sama zaś zginęła w pożarze. Za swój czyn została pośmiertnie odznaczona orderem Virtuti Militari V klasy, tytułem Bohatera Związku Radzieckiego, orderem Lenina i medalem Złotej Gwiazdy. Pochowana na polskim cmentarzu wojskowym w Lenino. W okresie PRL jej imieniem nazwano wiele szkół, drużyn harcerskich i zuchowych.
[edytuj] Bibliografia
- Jan Karaskiewicz, Edward Pawłowski, Fizylierka Aniela Krzywoń, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
- Н.Чернюк. От землянки ссыльных к землянке фронтовой
