Województwo tarnopolskie
Z Wikipedii
Województwo tarnopolskie – województwo w Polsce w okresie II Rzeczypospolitej (1938),
- Stolica województwa: Tarnopol
- Miasta: Borszczów, Brody, Brzeżany, Buczacz, Czortków, Gołogóry, Jezierzany, Kopyczyńce, Sasów, Złoczów
Powiaty: 1. Borszczów, 2. Brody, 3. Brzeżany, 4. Buczacz, 5. Czortków, 6. Kamionka Strumiłowa, 7. Kopyczyńce, 8. Podhajce, 9. Przemyślany, 10. Radziechów, 11. Skałat, 12. Tarnopol, 13. Trembowla, 14. Zaleszczyki, 15. Zbaraż, 16. Zborów, 17. Złoczów.
Powierzchnia: 16,5 tys. km²
Liczba ludności:
1,428,520 w r. 1921 (spis). Rusini 50%, Polacy 45%, Żydzi 4,8%. Pod względem wyznaniowym: 59,4% greko-katolicy, 31,3% rzym.-katol., 9% wyznanie mojżeszowe.
1,6 mln mieszkańców w r. 1931 (49.3% Polacy)
[edytuj] Wojewodowie tarnopolscy w II Rzeczypospolitej
- Karol Olpiński 23 kwietnia 1921 – 23 stycznia 1923
- Lucjan Zawistowski 24 lutego 1923 – 16 lutego 1927
- Mikołaj Kwaśniewski 16 lutego 1927 – 28 listopada 1928 (p.o. do 28 grudnia 1927)
- Kazimierz Moszyński 28 listopada 1928 – 10 października 1933
- Artur Maruszewski 21 października 1933 – 15 stycznia 1935 (p.o. do 6 marca 1934)
- Kazimierz Gintowt-Dziewiałtowski 19 stycznia 1935 – 15 lipca 1936 (p.o.)
- Alfred Biłyk 15 lipca 1936 – 16 kwietnia 1937
- Tomasz Malicki 16 kwietnia 1937 – 17 września 1939
