AMX-13 DCA
Z Wikipedii
| AMX-13 DCA | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Francja |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Typ | samobieżne działo przeciwlotnicze |
| Załoga | 3 osoby |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Długość maksymalna | 5,4 m |
| Szerokość | 2,5 m |
| Wysokość | 2,8 m (z podniesioną anteną radaru) |
| Prześwit | 0,43 m |
| Masa | |
| Masa własna | 17 200 kg |
| Opancerzenie | |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 60 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Rowy | 1,7 m |
| Ściany pionowe | 0,65 m |
| Zasięg | 300 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | 2 × armata automatyczna Hispano-Suiza HSS-831A kalibru 30 mm |
AMX-13 DCA – francuskie samobieżne działo przeciwlotnicze wykorzystujące podwozie czołgu lekkiego AMX-13.
Na podwoziu umieszczona jest wieża S401A mieszcząca dwie armaty Hispano-Suiza HSS-831A i radar dopplerowski DR-VC-1A Oeil Noir 1 (antena radaru jest w położeniu marszowym składana). Kąt ostrzału armat jest równy 360° w poziomie i od –8° do +85° w pionie. Donośność maksymalna 13 500 m, skuteczna do celów latających 3500 m. Działo AMX-13 DCA zostało przyjęte do uzbrojenia armii francuskiej w 1966 roku.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej, WiS, Warszawa 1994, ISBN 83-86028-01-7.
