Aleksander Dubiski
Z Wikipedii
Aleksander Franciszek Dubiski (ur. 15 lutego 1886 w Gniewkowie - zm. 14 grudnia 1939 w Lasku Winiarskim) - polski lekarz, działacz społeczny i polityczny.
Absolwent Gimnazjum Męskiego w Inowrocławiu, maturę zdał w roku 1907. W latach gimnazjalnych był aktywnym członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. Medycynę studiował kolejno na uniwersytetach w Berlinie i w Monachium. Tytuł doktora medycyny uzyskał w roku 1912. Podczas studiów berlinskich był prezesem studenckiej Bratniej Pomocy.
Po wybuchy I wojny światowej wcielony do wojska pruskiego, jako lekarz otrzymał przydział do szpitala polowego w Ostrowie. Związał się tam ze środowiskami polskimi, był aktywnym uczestnikiem wydarzeń Republiki Ostrowskiej: obrano go marszałkiem wiecu w Domu Katolickim, który zapoczątkował Republikę Ostrowską, był członkiem polskiego Komitetu Ludowego, agitował wśród mieszkańców miasta i powiatu. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim i wojnie polsko-bolszewickiej. W polskim wojsku dosłużył się stopnia kapitana.
Od 1921 roku (faktycznie od powrotu z wojny w 1922) do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję dyrektora Szpitala Powiatowego w Ostrowie (przejął placówkę od Władysława Witkowskiego). Należał do najbardziej szanowanych lekarzy w społeczności ostrowskiej - wielokrotnie wybierano go na przewodniczącego Związku Lekarzy w Ostrowie.
Aresztowany przez hitlerowców, został po pokazowym procesie, razem z 27 innymi wybitnymi przedstawicielami społeczności lokalnej, zamordowany w Lasku Winiarskim.
Pochowany w kwaterze powstańców wielkopolskich na cmentarzu na Wenecji w Ostrowie Wielkopolskim, w którym to mieście uhonorowany został ulicą jego imienia.
