40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
Z Wikipedii
40 Pułk Piechoty „Dzieci Lwowskich” – polska jednostka wojskowa okresu międzywojennego
Pułk stacjonował we Lwowie.
Święto pułkowe – 30 czerwca
Spis treści |
[edytuj] Historia
Organizację pułku rozpoczęto w dniu 24 listopada 1918 roku we Lwowie jako 30 Pułk Piechoty im. Jana Sobieskiego, nazwa ta w dniu 15 lutego 1919 roku została zmieniona na 3 Pułk Strzelców Lwowskich a 1 maja 1919 otrzymał nazwę 40 Pułk Piechoty.
W uznaniu zasług położonych w obronie Lwowa pułk otrzymał nazwę Strzelców Lwowskich a następnie Dzieci Lwowskich.
Po zakończeniu walk w wojnie polsko-bolszewickiej pozostał we Lwowie, który stał się jego garnizonem.
Pułk brał udział w kampanii wrześniowej w 1939 roku i walki zakończył w Warszawie w chwili jej kapitulacji.
Pułk został odtworzony w ramach Akcji „Burza” Armii Krajowej w okręgu AK Lwów w 1944 roku.
[edytuj] Udział w działaniach bojowych
[edytuj] Walki w latach 1919 – 1920
Brał udział w walkach z Ukraińcami w 1919 w obronie Lwowa oraz w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
[edytuj] Kampania wrześniowa 1939
W 1939 w trakcie kampanii wrześniowej walczył w składzie 5 Dywizji Piechoty, która została przydzielona do Armii „Pomorze”.
W dniu 7 września 1939 roku w trakcie transportu pułk został zatrzymany w Warszawie i został skierowany do jej obrony.
Od dnia 8 września pułk (bez 1 batalionu) bronił pododcinka „Zachód” odcinka „Warszawa-Zachód”. W dniach 8 – 9 września odparł silne natarcie oddziałów niemieckiej 4 Dywizji Pancernej na swój odcinek obrony. Pułk bronił tego odcinka do 27 września tj. do momentu kapitulacji Warszawy.
Natomiast 1 batalion pułku został początkowo został przydzielony do 2 Pułku Piechoty Obrony Warszawy, a następnie znajdował się w odwodzie dowódcy odcinka „Warszawa-Wschód” organizując obronę mostów na Wiśle do 27 września.
[edytuj] Walki w ramach Armii Krajowej
[edytuj] Dowódcy:
- ppłk Józef Kalandyk (1939)
[edytuj] Zobacz też
