Śmierć prezydenta
Z Wikipedii
| Śmierć prezydenta | |
| Gatunek filmu | biograficzny, historyczny, polityczny |
| Kraj | Polska |
| Data premiery | 10 października 1977 |
| Czas trwania | 137 min. |
| Reżyseria | Jerzy Kawalerowicz |
| Scenariusz | Jerzy Kawalerowicz, Bolesław Michałek |
| Muzyka | Adam Walaciński |
| Zdjęcia | Witold Sobociński |
| Scenografia | Wojciech Krysztofiak, Adam Nowakowski |
| Kostiumy | Alicja Waltoś, Bogdan Wiśniewski |
| Montaż | Wiesława Otocka |
| Język | polski |
| Strona IMDb | |
Śmierć prezydenta - film fabularny w reżyserii Jerzego Kawalerowicza przedstawiający zamach z dnia 16 grudnia 1922 na pierwszego prezydenta Polski w okresie międzywojennym i zarazem w historii Polski Gabriela Narutowicza.
Akcja filmu dzieje się pod koniec 1922 r. Pełniący funkcję ministra spraw zagranicznych Gabriel Narutowicz nieoczekiwanie dla siebie otrzymuje od prezesa PSL Wyzwolenie Stanisława Thugutta propozycję kandydowania na urząd prezydenta. Jego zwycięstwo nad kandydatem Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej Maurycym Zamoyskim odniesione dzięki poparciu udzielonemu przez lewicę i mniejszości narodowe spotyka się z ostrym sprzeciwem prawicy narodowej. Trwają protesty organizowane przez działaczy ChZJN. 16 grudnia 1922 Narutowicz ginie z ręki malarza Eligiusza Niewiadomskiego w trakcie zwiedzania wystawy w Zachęcie.
Film przedstawia nie tylko ostatnie dni życia Narutowicza, ale także panoramę społeczną Polski tuż po I wojnie światowej. Wiele miejsca poświęca wydarzeniom towarzyszącym wyborowi i pierwszym dniom prezydentury Narutowicza, podejmuje próbę oddania atmosfery tamtych czasów.
W interpretacji Zdzisława Mrożewskiego Gabriel Narutowicz przedstawiony jest jako mąż stanu, człowiek kompromisu i dialogu, który mimo wcześniejszych wątpliwości godnie bierze na siebie ciężar sprawowanej władzy. Odgrywany przez Marka Walczewskiego Eligiusz Niewiadomski jest zaś fanatykiem, całkowicie owładniętym przez swoją szaleńczą wizję.
Autorami scenariusza byli Jerzy Kawalerowicz i Bolesław Michałek, autorami zdjęć Witold Sobociński i Jerzy Łukaszewicz, a kompozytorem muzyki Adam Walaciński. Premiera filmu odbyła się 10 października 1977.
[edytuj] Obsada
- Gabriel Narutowicz - Zdzisław Mrożewski
- Eligiusz Niewiadomski - Marek Walczewski
- Józef Piłsudski - Jerzy Duszyński
- Maciej Rataj - Tomasz Zaliwski
- Józef Haller - Edmund Fetting
- Julian Nowak - Czeslaw Byszewski
- Wincenty Witos - Jerzy Sagan
- Ignacy Daszyński - Lucjan Dytrych
[edytuj] Nagrody
- Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku - 1977
- Nagroda Specjalna Jury - Jerzy Kawalerowicz
- Nagroda za dźwięk
- Festiwal Filmowy w Berlinie 1978
- Srebrny Niedźwiedź za wyróżniające się osiągnięcie artystyczne - Jerzy Kawalerowicz
