Yitzhak Navon
Yizhak Navon (ook wel Jitschak Navon) (° Jeruzalem, 9 april 1921) is een Israëlisch schrijver, diplomaat en politicus; tevens was hij de vijfde president van de staat Israël. Hij is een veeltalige telg van een Sefardisch-Joods-Palestijnse familie van rabbijnen, maar zelf seculier.
Navon studeerde Hebreeuwse literatuur en islamitische cultuur aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Na zijn vrijwillige dienst in de Hagana in Jeruzalem werd hij diplomaat in Uruguay en Argentinië.
In 1951 werd hij de politieke secretaris van David Ben-Gurion en een jaar later bureauchef van de premier en zijn opvolger, Moshe Sharett. In 1963 werd hij afdelingshoofd bij het ministerie van onderwijs en cultuur.
Twee jaar later werd Navon verkozen tot de Knesset, het Israëlisch parlement als lid van Rafi. In 1968 sloot hij zich aan bij de Israëlische Partij van de Arbeid. Uiteindelijk werd hij voorzitter van de Knesset.
Navon huwde vrij laat met een zeer jonge vrouw, Ofira, die hij uiteindelijk overleefde. Toen hij in 1978 de 5e president van Israël werd, waren zijn kinderen de eerste presidentskinderen in de presidentswoning. Zijn vrouw zette zich in voor het welzijn van kinderen.
Toen Libanese Falangisten in 1982 een bloedbad aanrichtten onder Palestijnen in vluchtelingenkampen Sabra en Shatila oefende president Navon druk uit om te komen tot de instelling van een juridische onderzoekcommissie, die er zou komen in de vorm van commissie-Kahn.
In 1983 stelde hij zich niet herkiesbaar, maar keerde terug naar de politieke arena, als eerste Israëlische ex-president. Omdat hij bij het herintreden in de politiek populairder was dan lijsttrekker Shimon Peres, ontstond er druk op de laatste zijn functie ten bate van Navon neer te leggen. Navon spreekt vloeiend Arabisch, en genoot populariteit onder immigranten uit de Arabische wereld. Hij heeft echter nooit openlijk gestreden om de leiderschapspositie van zij partij. Hij was minister van onderwijs en cultuur van 1984 tot 1990.
Navon schreef onder meer twee musicals, die zowel bij de verschijning als bij de heropvoering door Israëls nationale theater Habima zeer populair werden.
|
