Viljoetsjinsk

Viljoetsjinsk


{{{locatie}}}
Kerngegevens
Deelgebied	oblast Kamtsjatka
Rayon	Jelizovski
Oppervlakte	404 km²
Inwoners	24.166 (volkstelling 2002)
Bevolkingsdichtheid	59,82/km²
Coördinaten	52°55′50″NB 158°24′10″OL
OKATO-nummer	30535
Netnummer	(+7) 41535
Postcodes	684090—684093
Tijdzone	UTC+12 (PETT)
Burgemeester	Aleksandr Markman
Officiële website	www.viluchinsk-city.kamchatka.ru

Viljoetsjinsk (Russisch: Вилючинск) is een gesloten stad (ZATO) in de Russische oblast Kamtsjatka op de zuidkust van de Krasjeninnikovbaai van de Avatsjabaai van het schiereiland Kamtsjatka. De stad ligt op 70 kilometer per weg en 25 kilometer hemelsbreed ten zuidwesten van Petropavlovsk-Kamtsjatski en hemelsbreed 26 kilometer ten zuiden van Jelizovo. Het inwoneraantal van de stad is gedaald sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. In 1996 had de stad nog ongeveer 37.400 inwoners om in 2002 te zijn gedaald tot ongeveer 24.200. Rond de Krasjeninnikovbaai bevinden zich voorzieningen voor de Russische Pacifische Vloot, die hier onder andere haar nucleaire aanvalsonderzeeboten heeft gestationeerd. De plaats had in de Sovjettijd de codenaam Petropavlovsk-Kamtsjatski-50 en werd door de NAVO vanwege de gestationeerde nucleaire aanvalsonderzeeërs het "wespennest" genoemd.

[bewerk] Geschiedenis

De datum van vestiging van de onderzeeërbasis wordt vaak geplaatst bij 2 juli 1938, toen de militaire raad van de Pacifische Vloot besloot om de Krasjeninnikovbaai uit te kiezen voor de basis van een batteljon dieselonderzeeërs. In 1959 werd een fabriek voor de reparatie voor atoomonderzeeërs gebouwd. De eerste atoomonderzeeërs arriveerden op 17 september 1963. De stad werd gesticht op 16 oktober 1968 per oekaze van het Presidium van de Opperste Sovjet van de Russische SFSR door de samenvoeging van de werknederzettingen Rybatsji (basis van kernonderzeeërs), Primorski (kustondersteuningseenheden van de Pacifische Vloot) en Seldevaja (scheepsreparatiefabriek van de marine). De stad werd vernoemd naar de nabijgelegen vulkaan Viljoetsjinskaja sopka.

Eind jaren '80 lagen hier de meeste onderzeeërs (15) van de Sovjet-Unie gestationeerd, maar in 1999 waren hiervan nog maar 4 actief, om later weer te stijgen. Een probleem voor de basis vormde in de jaren '90 het toegenomen aantal uit de vaart genomen atoomonderzeeërs die hier worden geplaatst in afwachting van het ontdoen van de kernbrandstof.^[1]

In de periode dat hier onderzeeërs liggen gestationeerd, zonken er hiervan 3: de L-16 (1942), K-129 (1968) en K-429 (1983; later opnieuw in gebruik). Voor de bemanningsleden hiervan werd in 1996 een monument opgericht.