Sociocratie
Sociocratie is een bestuursvorm die uitgaat van gelijkwaardigheid van individuen. De naam komt van de Latijnse en Griekse woorden socius=medemens en kratein=regeren, en betekent zoveel als de medemens regeert. Die gelijkwaardigheid komt niet tot uiting in het "one man one vote" van de democratie maar in het principe dat een besluit alleen genomen kan worden wanneer alle aanwezigen geen overwegend beargumenteerd bezwaar hebben tegen het nemen van dat besluit. Dit principe wordt het consentbeginsel genoemd.
Omdat sociocratie het individu in feite meer beslissingsbevoegdheid geeft dan democratie, wordt het wel gezien als de volgende stap na democratie.
Om deze besluitvorming met grotere groepen mensen toe te passen is er een systeem van delegatie van beslissingsbevoegdheid nodig, waarbij een groep (ook wel sociocratische kring genaamd) vertegenwoordigers kiest en deze beslissingsbevoegdheid geeft om namens hen op een hoger niveau besluiten te nemen. Dit hoger niveau wordt aangeduid als het 'naasthoger' niveau aangezien het beleidsbepalend orgaan binnen de sociocratisch vormgegeven organisatie niet meer in staat is om het door haar bepaalde beleid op te leggen aan (naast)lager gelegen beleidsbepalende kringen.
De term sociocratie is in eerste instantie in de bovengenoemde zin gebruikt door Kees Boeke. Gerard Endenburg heeft dit idee in de jaren '70 van de vorige eeuw uitgewerkt in zijn elektrotechnische bedrijf. Dit resulteerde in een formele organisatiemethode genaamd de Sociocratische KringorganisatieMethode. Deze methode wordt in een aantal bedrijven in Nederland en in het buitenland toegepast. Een voorbeeld van een organisatie die op sociocratische leest is geschoeid is de BOS (Boeddhistische Omroep Stichting).
