Saljoet

Het Saljoet (Салют, wat in het Russisch Groet of Vuurwerk betekent) programma was een serie ruimtestations welke in de jaren '70 werden gelanceerd door de Sovjet-Unie.

[bewerk] Achterliggende reden

Toen Neil Armstrong op 20 juli 1969 voet op de maan zette, had de Sovjet-Unie de race om als eerste een mens op de maan te zetten definitief verloren. Enkele dagen eerder was de de Russische N1 raket op het lanceerplatform al ontploft, terwijl de maan het doel was. Daarop besloot Vasili Misjin van de Sovjet ruimtevaart organisatie op zoek te gaan naar een nieuw prestigeproject. Sinds 1965 werd er al ontwikkeld aan een uit meerdere modules bestaand ruimtestation (MKBS). Om deze te lanceren was echter een grote raket nodig en die was op dat moment niet beschikbaar.

Om toch van start te kunnen gaan werd er in samenwerking met het leger in hoog tempo een relatief eenvoudige constructie in elkaar gezet. Hiervoor werd het al reeds bestaande raamwerk van een in ontwikkeling zijnd militair ruimtestation gecombineerd met onderdelen van Sojoez capsules. Na een jaar stevig sleutelen en testen resulteerde dat in de Saljoet 1.

Het ruimtestation blonk uit in eenvoud en bestond uit slechts één module. Omdat het gevaarte slechts 18 ton woog, was er geen zware N1 raket nodig voor de lancering, maar kon worden volstaan met een kleinere Proton UR-500K raket. Er zaten echter ook nadelen aan het simpele ontwerp. Nadat het ruimteschip zich eenmaal in een baan om de aarde bevond, waren er geen grote wijzigingen meer mogelijk in de hoogte waardoor als gevolg van de aantrekkingskracht van de aarde, de Saljoet na verloop van tijd terug zou vallen in de dampkring.

[bewerk] Totaal zeven Saljoets

De Saljoet 1 werd gelanceerd op 19 april 1971 en was daarmee het eerste ruimtestation dat in een baan om de aarde werd gebracht. De Saljoet 2 en Saljoet 3 maakten - net als de Saljoet 5 - geen deel uit van het reguliere Saljoetprogramma, maar van het ultrageheime militaire Almaz-programma. De Saljoet 4 was vrijwel een kopie van de Saljoet 3 en werd gelanceerd op 26 december 1974.

De Saljoet 6 was de eerste van een nieuwe generatie. Vergeleken met de eerdere uitvoeringen waren er veel vernieuwingen en verbeteringen. Zo beschikte de nieuwe Saljoet over twee koppelingsmogelijkheden. Voordeel daarvan was dat er tijdens het verblijf van een bemanning een onbemand Progress bevoorradingschip kon aanmeren. Het laatste ruimtestation, dat op 19 april 1982 met een Proton gelanceerd werd, voordat de Sovjet-Unie begon met de bouw van Mir, was de Saljoet 7.