Regiment Stoottroepen Prins Bernhard

Het regiment Stoottroepen Prins Bernhard (afgekort RSPB) is het infanterieregiment met de kortste geschiedenis binnen de Koninklijke Landmacht. Het regiment is ontstaan uit de knokploegen van het verzet in de Tweede Wereldoorlog. In september 1944 gaf Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard formeel de opdracht voor het vormen van een militair verband, bestaande uit personen die actief betrokken waren bij het gewapende verzet en daarmee was het regiment Stoottroepen geboren.

Na de oorlog sprak koningin Wilhelmina de historische woorden: "En dit regiment zal blijven voortbestaan!" Ondanks het korte bestaan, staan de Stoottroepen garant voor een roemrucht en kleurrijk verleden. Een verleden dat door velen nog altijd wordt gekoesterd.

Na de oorlog zijn de Stoottroepen ingezet in Nederlands-Indië en Nieuw-Guinea, alwaar het regiment het Bronzen Schild verdiende. In 1963 gingen de Stoottroepen onder pantser, als 41 Pantserinfanteriebataljon, bij 11 Pantserinfanteriebrigade (voorloper van 11 Luchtmobiele brigade). In 1995 is het regiment van pantserinfanterie naar luchtmobiel overgegaan als 13 Infanteriebataljon Luchtmobiel en 11 Mortiercompagnie Luchtmobiel deze laatste was voor die tijd gestationeerd bij de 11e luchtmobiele brigade in Schaarsbergen

De luchtmobiele Stoters zijn in 1995 voor het eerst uitgezonden naar Bosnië als Dutchbat 3 onder de vlag van UNPROFOR en was daar betrokken bij de Val van Srebrenica. In 1999 leverde het bataljon een beveiligingsdetachement voor KFOR in Kosovo en als SFOR 7 vonden de Stootroepen in 1999-2000 hun weg terug naar Bosnië.

In eigen land hebben de Stootroepen menigmaal steun verleend. Bij de watersnood in Noord-Nederland in december 1998, de varkenspest en de MKZ-crisis in 2001, waarbij Stoters aan de grens de douane steunden bij het controleren van het verkeer.