Peter Ernst von Mansfeld
Peter Ernst I graaf von Mansveld-Vorderort (Saksen, 20 juli 1517 – Luxemburg, 22 mei 1604) was een Zuid-Nederlands staatsman en bevelhebber. Hij was landvoogd van de Nederlanden van 1592 tot 1594.
Mansfeld, de dertiende zoon van Ernst II von Mansfeld-Vorderort, was als jonge edelman in dienst van Karel V naar de Nederlanden gekomen, en in 1535 vergezelde hij deze ook op diens expeditie naar Tunis, waarna de keizer hem in 1545 aanstelde tot gouverneur van Luxemburg.
In 1562 sloot Mansfeld zich aanvankelijk aan bij het protest van ontevreden edellieden tegen het beleid van Filips II, maar na het vertrek van Granvelle trok hij zich schoorvoetend uit de oppositie terug en verwierp uiteindelijk het Eedverbond der Edelen. Na de beeldenstorm werd hij zelfs één van de voornaamste raadgevers van landvoogdes Margaretha van Parma, en onderscheidde zich door zijn vastberadenheid.
Tijdens het schrikbewind van Alva stelde hij zich eerder verzoenend op en raakte daardoor enigszins op de achtergrond. In 1575 nam Requesens hem op in de Raad van State. Hij raakte echter verdacht bij de opstandelingen, werd op 4 september 1576 samen met andere Raadsleden gevangengenomen en bleef tot maart 1577 opgesloten. Daarna nam hij actief deel aan de krijgsverrichtingen van Don Juan en Alexander Farnese. Toen Farnese in 1590 voorbereidingen trof om op campagne naar Frankrijk te trekken, vertrouwde deze hem het feitelijke bestuur ad interim toe. Na de dood van Farnese (december 1592) werd Mansfeld zelfs in de functie van landvoogd bekrachtigd, en bleef in dienst tot de komst van aartshertog Ernst van Oostenrijk (1594). In 1595 trok hij zich terug op zijn landgoed in Luxemburg, waar hij in 1604 overleed.
Peter Ernst von Mansveld is tweemaal gehuwd geweest:
- met Margaretha van Brederode, zuster van Hendrik van Brederode
- met Maria van Montmorency, zuster van de graaf van Horne
| Voorganger: Alexander Farnese |
Landvoogd van de Zuidelijke Nederlanden 1592-1594 |
Opvolger: Ernst van Oostenrijk |
