Passiflora edmundoi
| Passiflora edmundoi | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Passiflora edmundoi Sacco (1966) |
Passiflora edmundoi was al aan het begin van de twintigste eeuw bekend, maar omdat hij werd verwisseld met de enigszins vergelijkbare P. kermesina duurde het tot 1966 voordat deze plant een officiële beschrijving kreeg. Zelfs Ellsworth Paine Killip verwisselde de soorten en gaf een gemengde beschrijving van de twee soorten.
De twee soorten hebben inderdaad overeenkomsten. Ze zijn ongeveer even groot, vergelijkbaar in kleur en ze worden beiden bestoven door kolibries. Er zijn echter verschillen in de schutbladeren, corona en vruchten.
De stengels van P. edmundoi zijn onbehaard. De bloemsteel is 2,5 – 3,5 cm lang. De bladeren zijn drielobbig en 5 – 9 x 5,5 - 8 cm groot. De 6,5 – 17 cm lange bloemstelen staan solitair of in paren in de bladoksels. De plant heeft 0,4 – 0,6 x 0,2 – 0,3 cm grote, purperen schutbladeren die met 0,2 – 0,3 cm lange steeltjes aan de bloemsteel vastzitten. De bloembuis is cilindrisch, 1 – 1,5 cm lang en groenachtig aan de buitenkant. De bloemen zijn purperachtig rood en 6 – 7 cm breed. De kelkbladeren zijn langwerpig; 2,5- 3 x 0,8 cm groot en bezet met 0,4 – 0,5 cm lange kafnaalden. De kroonbladeren zijn lancetvormig en 2,2 – 2,5 x 0,5 cm groot. De corona bestaat uit twee tot drie rijen filamenten. De buitenste rij is tot 6 cm lang en blauwachtig violet. De binnenste rij is tot een 0,2 – 0,4 cm lang membraan gevormd. De vruchten zijn ellipsvormig en 6 - 9 x 2 - 3 cm lang.
P. edmundoi is inheems in het westen tot zuidwesten van Brazilië op hoogtes rond de 1000 m. De plant is pas in 2005 in cultuur gekomen. In Nederland en België kan hij in een broeikas worden gehouden.
 Bloem en blad |
 Bloemknop met kafnaalden en met schutbladeren op de bloemsteel |
