Onafhankelijkheidsfront
Het onafhankelijkheidsfront was de grootste Belgische verzetsorganisatie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd gesticht op 15 maart 1941 op initiatief van de Kommunistische Partij van België. Het functioneerde als een koepel van verschillende vezetsorganisaties en verschillende politieke gezindheden. Maakten o.a. deel uit van het onafhankelijkheidsfront:
- het Belgisch leger der partizanen
- de Patriottische milities
- het Joods verdedigingscomité
- de Syndicale Strijdkomitees SKK
- Justice libre
- Médecine libre
- het LOMO, de Leraren Officieel Middelbaar Onderwijs
- het sluikblad Front
- het Jeugdfront voor de vrijheid
Enkele van de meest bekende acties, georganiseerd door het onafhankelijkheidsfront waren een staking van meer dan 100.000 arbeiders in het Luikse, georganiseerd door Julien Lahaut, op 10 mei 1941, 1 jaar na de inval in België, en de uitgave van een verzetseditie van het dagblad Le Soir op 9 november 1943.
Ook in Rooms-katholieke, autoritaire en zelfs fascistische kringen (ex-Verdinaso-leden) bestond een verzetsbeweging, die later gevoed werd door teleurgestelde VNV-ers, die zagen dat de Duitse bezetter noch een onafhankelijk Vlaanderen noch een Groot-Nederland zou tolereren. Al bij al bleven deze vormen van verzet echter marginaal.
