Mohammed VI van Marokko

Sidi Mohamed ben Hassan el-Alaoui (* 21 augustus 1963 te Rabat) is sinds 1999 koning van Marokko onder de naam Zijne Majesteit Mohammed VI van Marokko (Arabisch: الملك محمد السادس للمغرب).

Hij is de oudste zoon van Hassan II van Marokko en diens tweede vrouw Lalla Latifa Hammou, een berberse.

Zijn opvoeding volgde hij eerst met privélessen in het koninklijk paleis. Vervolgens volgde hij hoger onderwijs aan het Koninklijk College waar hij in 1981 een baccalaureaat behaalde. Daarna studeerde aan het Wetscollege van de Mohamed V Universiteit in waar hij in 1985 een B.A. behaalde in rechten en politieke wetenschappen. Hij deed hier onderzoek naar de Arabisch-Afrikaanse Unie en Marokko´s positie in internationale zaken. In 1993 promoveerde hij cum laude aan de Universiteit van Nice-Sophia Antipolis (Frankrijk) op zijn stelling over de EEG-Maghreb relatie, waarmee hij de titel Doctor in de Rechten (PhD) verkreeg.

Hij besteeg de troon op 23 juli 1999, enkele uren nadat zijn vader was overleden. Hij werd daarmee de achttiende koning van de dynastie der Alawiten, het koningshuis dat Marokko regeert sinds 1666.

Op 21 maart 2000 trouwde Mohammed VI met Salma Bennani, een IT-specialiste uit de stad Fez. Zij kreeg later de titel 'prinses' en heet nu prinses Lalla Salma. De keus voor deze bruid was destijds opmerkelijk, omdat zij niet uit de hoogste klasse kwam, zoals gebruikelijk was wanneer er getrouwd werd binnen het koningshuis. Het paar kreeg een zoon, kroonprins Moulay Hassan op 8 mei 2003.

Mohammed VI wordt gezien als een koning die Marokko wil moderniseren en opkomt voor de armen. Hij moderniseerde onder andere de Mudawana, het islamitische familierecht, om zo vrouwen meer rechten te geven. Hij presenteerde zijn bruid aan het Marokkaanse volk, hetgeen al een breuk betekende met de traditie, waarin de vrouwen van de koning een verborgen bestaan leidden. Ook riep hij na zijn troonsbestijging een nationale conferentie bijeen, waar hij met de zes bevolkingsgroepen (Arabieren, Joden, christenen, Moren, Imazighen en Touareg-nomaden) in gesprek ging over een intercultureel Marokko. De bevolkingsgroepen hebben daarna allen speciale rechten en voorzieningen toegezegd gekregen.