Marinus Willem de Jonge van Campensnieuwland

Jhr. mr. Marinus Willem de Jonge van Campensnieuwland (Zierikzee 29 maart 1786 - Veur (nu Leidschendam) 11 september 1858) was een uiterst conservatief Nederlands politicus. Hij was een broer van Johannes Cornelis de Jonge en oom van Johan Karel Jakob de Jonge en Willem Adriaan Cornelis de Jonge.

[bewerk] Leven

Hij studeerde te Leiden en promoveerde er op 26 september 1807, waarna hij als advocaat bij het hooggerechtshof in Den Haag beëedigd en om zijn welsprekendheid beroemd werd. Achtereenvolgens was hij raadsheer in de Hoge Raad (1833) vicepresident van het provinciale hof in Zuid-Holland (1838), lid van de commissie van redactie tot herziening der nationale wetgeving (1831-1843), voorzitter van de staatscommissie ter herziening der militaire wetgeving (1841), lid van de Tweede Kamer (1829-1841) en voorzitter daarvan (1838-1839). Als Tweede Kamerlid werd hij in 1831 met anderen door de koning belast met de voorbereiding van een grondwetsherziening om de Belgische opstandelingen de wind uit de zeilen te nemen. Voorts was hij lid van de Raad van State (1839-1844) en minister van Justitie (1844-1848). In deze laatste hoedanigheid was hij een krachtig bestrijder van de liberale voorstellen tot grondwetsherziening. In 1848 trad hij dan ook af toen Willem II in één dag van uiterst conservatief uiterst liberaal was geworden.

Hij overleed op zijn buitenplaats onder Veur op 11 september 1858.

[bewerk] Werk

Beroemd om de vorm en wegens de overwinning die hij daarmee op Jonas Daniel Meijer behaalde, zijn zijn: Pleit-redenen tegen Lodewijk Bonaparte betrekkelijk het Paviljoen te Haarlem (Delft 1820). Voorts publiceerde hij de dissertatie Exhibens quaedam de testamento nullo et rupto, et de hujus doctrinae usu in foro (1807)

Voorganger: M.P.D. baron van Sytzama	Voorzitter van de Tweede Kamer 1838-1839	Opvolger: O. van Swinderen van Rensuma
Voorganger: F.A. van Hall	Minister van Justitie 1844-1848	Opvolger: D. Donker Curtius