Marcel Dupré
Marcel Dupré (Rouen, 3 mei 1886 — Meudon, 30 mei 1971) was een Frans componist annex organist die veel voor orgel geschreven heeft.
Hij studeerde orgel samen met Alexandre Guilmant, Louis Vierne, Charles-Marie Widor en Diémer aan het conservatorium in Parijs, waar hij in 1914 de Grand Prix de Rome ontving.
In 1906 werd Dupré assistent van Widor in de kerk Saint-Sulpice te Parijs en volgde hem in 1934 als organist op. Hij was toen ook al orgelleraar aan het Parijse conservatorium, en van dit instituut werd hij in 1953 directeur.
Als componist van orgelwerken zette Dupré enerzijds de 19de-eeuwse traditie van Guilmant en Widor voort, die werd gekenmerkt door een sterk orkestrale techniek, maar oefende anderzijds invloed uit op een belangrijke 20ste-eeuwse componist als Olivier Messiaen, die zijn leerling was. Veel van zijn composities zijn voortgekomen uit improvisaties, waarin hij een meester was.
Dupré stierf op Pinksteren in de middag, na het ochtendofficie te hebben gespeeld.
