Jack Lemmon

Lemmon in 1967

John Uhler Lemmon III (Newton (Massachusetts), 8 februari 1925 - Los Angeles, 28 juni 2001) was een Amerikaans filmacteur. Hij is vooral bekend geworden door zijn rollen in komedies van Billy Wilder, waaronder Some Like it Hot, The Appartment en Irma La Douce. Ook werkte hij vaak samen met Walter Matthau, waarvan the Odd Couple en Grumpy Old Men de bekendste films zijn.

Jack Lemmon werd in 1925 geboren in Newton, Massachusetts, een voorstad van Boston. Hij ging naar Harvard, waar hij voorzitter werd van de Hasty Pudding Club, de beroemde acteerclub van de universiteit. Na te hebben gewerkt bij de marine, ging hij acteren bij radio, de vroege televisie en op Broadway. Hij speelde op tv in drama's en sitcoms, waaronder twee series met zijn toenmalige vrouw, Cynthia Stone.

In 1953 was hij zeer succesvol op Broadway met Room Service, waarna hij naar Hollywood ging. Hij tekende een contract bij Columbia Pictures. Zijn eerste grote rol was in It Should Happen to You, tegenover Judy Holliday, in 1954. De daaropvolgende films waren allemaal komedies.

In 1955 werd hij uitgeleend aan Warner Bros., waar hij in zijn vierde film speelde, Mister Roberts. Hij speelde tegenover gevestigde acteurs Henry Fonda, William Powell en James Cagney en wist de critici te overtuigen. Een jaar na zijn filmdebuut kreeg hij de Oscar voor Beste Mannelijke Bijrol.

Met Billy Wilder maakte hij in 1959 Some Like it Hot. Voor deze komedieklassieker met ook Tony Curtis en Marilyn Monroe kreeg Lemmon een Oscarnominatie voor Beste Acteur. Het jaar daarop kreeg hij weer een nominatie voor de hoofdrol in een klassieker van Wilder, The Apartment.

In 1962 wilde Lemmon zich ook bewijzen als serieus acteur, en speelde hij een alcoholist in Days of Wine and Roses van Blake Edwards. Ook voor deze rol kreeg hij een Oscarnominatie. Het jaar daarop speelde hij opnieuw in een film van Wilder, Irma la Douce. In deze film zat ook Shirley MacLaine, die ook in The Apartment speelde. Het was één van de grootste commerciële successen voor het trio.

In 1966 zette Wilder hem tegenover Walter Matthau in "The Fortune Cookie. Het bleek een gouden zet en de twee zouden vaker samen in films verschijnen. Hun grootste succes was The Odd Couple uit 1968, naar een stuk van Neil Simon.

In 1973 kreeg hij eindelijk de Oscar voor Beste Acteur voor een serieuze rol. Alhoewel Save the Tiger geen groot succes was, bezorgde het wel Lemmon de prijs waar hij meerdere malen voor genomineerd was. In 1979 kreeg hij de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes en een Oscarnominatie voor zijn rol in The China Syndrome.

Voor Tribute kreeg Lemmon een Tony Award. Deze rol zou hij in 1980 nog eens overdoen voor de filmbewerking van het stuk, en hij kreeg weer een Oscarnominatie, evenals voor Missing uit 1982. In 1986 keerde hij terug naar Broadway, voor Eugene O'Neills Long Day's Journey Into Night.

In de jaren negentig had hij nog steeds succes met rollen in films als Glengarry Glen Ross en Short Cuts. In Grumpy Old Men uit 1993 werd hij weer herenigd met Walter Matthau. De film was een groot succes, en er kwam zelfs een vervolg uit in 1995. Ook kwam er in 1998 een vervolg op The Odd Couple uit. In 1997 kreeg hij een Golden Globenominatie voor de televisiebewerking van 12 Angry Men.

Jack Lemmon stierf op 27 juni 2001 aan kanker, één jaar nadat Walter Matthau was overleden. De twee vrienden liggen op dezelfde begraafplaats. Jack Lemmon is 76 jaar geworden. Hij is tweemaal getrouwd, waarvan met zijn tweede vrouw, Felicia Farr, van 1962 totaan zijn dood. Hij heeft twee kinderen. Zijn zoon Chris Lemmon is televisieacteur.