Guillaume Vogels
Guillaume Vogels (Elsene 1836 – Elsene 1896) was een Brussels schilder en aquarellist.
Beroepshalve was hij huisschilder/manager in een eigen bedrijf "Peinture et Décoration" te Brussel. Tijdens zijn opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten maakt hij kennis met de ezelschilderkunst. Guillaume Vogels genoot vervolgens een klassieke opleiding op de zolderkamer van de gebroeders Bellis.
Zijn eerste schuchtere pogingen zijn dus academisch van aard, maar na het ontdekken van de schilders van de "Société Libre des Beaux-Arts" (hij steunt de leden met aankopen) legt hij zich toe op de vernieuwende landschapschilderkunst. Hij laat zich begin jaren 1870 voornamelijk beïnvloeden door realisten als Louis Artan de Saint-Martin, Théodore Baron en Hippolyte Boulenger. Deze beïnvloeding resulteert al snel in gewaagde werken. Een andere invloed komt van de Griekse impressionist Periclès Pantazis, die in Parijs werk zag van Gustave Courbet en Eugène Boudin. Hij leert Vogels de mogelijkheden van het paletmes.
Vanaf 1876 begint Vogels zijn eigen weg te vinden. In 1879 breekt Vogels met de idealen van het realisme. Hij herintroduceert het anekdotische en het sentimentele.
In 1880 breekt Guillaume Vogels door in de Brusselse avant-gardewereld met het werk "Canal hollandais, effet de lune" (1879) op de tentoonstelling van de "Cercle artistique et littéraire de Bruxelles". Hij beïnvloedt vanaf dan verschillende collega's bij "La Chrysalide", een 'anarchistische' kunstenaarsgroep. Zijn trouwste 'volgelingen' zijn Willy Finch, Jan Toorop en James Ensor. Met Ensor schildert hij samen in de kuststad. Ze worden goede vrienden en werken soms met dezelfde composities. Ensor laat zich gretig beïnvloeden door de oudere Vogels wat betreft gebruik van het paletmes. Ook de sombere kleuren en losse toets neemt hij over. Vogels komt rond '80 tot een vrije weergave van de natuur. Ook inhoudelijk evolueert hij: verschillende werken van deze periode getuigen van een zekere zwaarmoedigheid.
In 1883 is Vogels betrokken bij de oprichting van "Les XX". Op een eerste tentoonstelling, in '84, exposeert hij één van zijn mooiste werken: "Ixelles, matinée pluvieuse" (1883), een troosteloos zicht op een buitenwijk van Brussel in grijze en lichtblauwe tinten. Vogels' werk is het vooruitstrevendst in 1884 en 1885. Hij staat dan dicht bij de abstractie. Na de introductie van het Pointillisme, op "Les XX" in 1887, geraken Vogels en Ensor geïsoleerd binnen de avant-garde. Genegeerd door de pers, gaat Vogels op zoek naar meer kleur in zijn werk, wat leidt tot onbeheerste en epigonale schilderijen.
In de laatste vijf jaren van zijn leven schildert Vogels weinig, maar op groot formaat. Zijn werk zal nooit meer de kracht hebben van de gewaagde en bewierookte schilderijen van de late jaren 1870 en de jaren 1880. De 'taches' van kleur en de robuuste vormen in sombere tinten maken plaats voor onbenulligheden met onevenwichtige kleurpatronen.
Guillaume Vogels sterft in alle stilte op 9 januari 1896. Na een dienst in de H. Kruiskerk wordt hij begraven op het kerkhof van Elsene.
