Georges Perec
Georges Perec is een Frans auteur (° 7 maart 1936, † 3 maart 1982), zoon van Poolse Joden die naar Frankrijk waren uitgeweken.
Zijn vader sneuvelt in 1940, zijn moeder wordt gedeporteerd in 1943 en vergast. Hij groeit op bij een oom en tante.
Zijn romandebuut in 1965 - Les Choses, Une histoire des années 60 - is meteen raak. Het beschrijft het ontstaan van de consumptiemaatschappij aan de hand van een eenvoudig verhaal over 'de dingen', statussymbolen die aan de ambities van de hoofdpersonen (een jong koppel) beantwoorden. Een sociologische roman die de Prix Renaudot kreeg.
In 1969 verschijnt La Disparition een literaire thriller rondom de verdwijning van de letter 'e'. In het verhaal van ruim 300 pagina's komt die letter geen enkele maal voor - een Nederlandse vertaling ervan bestaat uiteraard niet. Drie jaar later keert hij die krachttoer om in Les Revenentes - daarin is de 'e' de enige gebruikte klinker.
In 1978 publiceert hij zijn magnum opus La Vie mode d'emploi, romans. Romans in het meervoud want het gaat om honderden verhalen die met elkaar verbonden worden door een gebouw met negen woonniveaus en een kelderniveau aan de Simon-Crubelierstraat nr 11 in Parijs. Op de lagere verdiepingen bevinden zich telkens twee woongelegenheden, hoger drie en de twee hoogste zijn opgesplitst per kamer (de vroegere dienstbodenkamers). Daarin spelen alle verhalen zich af, niet als in een soap, integendeel, vaak in isolement of wederzijdse onverschilligheid. En toch overstijgen zij de context van het gebouw want elke bewoner leeft met zijn of haar herinneringen. Honderden verhalen, honderden stijlen, van kitsch tot luxe, van boodschappenlijst tot filosofische beschouwingen, van nonsens tot schaakproblemen. Dit boek werd bekroond met de Prix Medicis.
Naast de vier hier becommentarieerde werken publiceerde Perec: Quel petit vélo à guidon chromé au fond de la cour (1966); Un homme qui dort (1967); La Boutique obscure (1973); Espéces d'espaces (1974); W ou le souvenir d'enfance (1975); Alphabets (1976); Je me souviens (1978); La Clôture et autres poèmes (1978); Les Mots croisées (1979); L'éternité (1981). Andere titels werden postuum uitgegeven.
Perec schreef ook theater, filmscenario's en realiseerde zelf een film (Les Lieux d'une fugue, 1976).
In 1976 werd Perec lid van OuLiPo - Ouvroir de Littérature Potentielle - en werd daarvan - naast Raymond Queneau - de bezielende kracht. Ook Marcel Duchamp en Italo Calvino maakten deel uit van die club.
