Friedrich von Schiller
Johann Christoph Friedrich (sinds 1802 von) Schiller (Marbach am Neckar, 10 november 1759 – 9 mei 1805) was een Duits toneelschrijver, filosoof en dichter. Hij geldt als een van de grotere literatoren in de Duitse geschiedenis. In 1802 werd hij in de adelstand verheven, hij mocht zich sindsdien von Schiller noemen.
Schiller was in zijn werk aanvankelijk revolutionair georiënteerd. Dat wil zeggen zoals dat in die tijd gold: streven naar vrijheid en gelijkheid, het afwijzen van willekeur en onrechtvaardigheid. In later jaren was hij gematigder. Schiller is o.a. bekend van het gedicht 'An die Freude' (1785) dat door tijdgenoot Beethoven gedeeltelijk verwerkt werd in het slotdeel van zijn Negende Symfonie.
In Weimar, een plek waar Schiller lang woonde, wordt hij geëerd met een standbeeld. Naast hem staat stad- en tijdgenoot Johann Wolfgang von Goethe.
Friedrich Schiller overleed op 9 mei 1805 op 45-jarige leeftijd aan een longaandoening.
In 1889 werd Schillers erfenis eigendom van de groothertogin van Saksen-Weimar-Eisenach, Sophie die het Goethe-Schiller-Archiv oprichtte.
Een bekende uitspraak van Schiller betreffende het werk van Immanuel Kant over de Noumenale vrijheid is "Je kan omdat je moet".
[bewerk] Werken
- Die Räuber (1781, theater)
- Don Carlos (1787, theater)
- Maria Stuart (Schiller) (1800, theater)
- Wallenstein (1800, theater)
- Geschichte des dreissigjährigen Krieges (1790)
