Ernst Boris Chain

Sir Ernst Boris Chain ( Berlijn, 19 juni 1906 – 12 augustus 1979) was een Duits-Engels biochemicus die in 1945 samen met Alexander Fleming en Howard Florey de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde kreeg voor zijn werk aan penicilline.

Hij verkreeg zijn graad in de scheikunde in 1930 aan de Friedrich Wilhelm Universiteit. Na het aan de macht komen van de nazis wist Chain dat hij, omdat hij joods was, niet langer veilig zou zijn in Duitsland. Hij verliet Duitsland in 1933 en vertrok naar Engeland.

Hij begon aan fosfolipiden te werken aan de Cambridge University onder leiding van Sir Frederick Gowland Hopkins. In 1935 werd hij lector pathologie bij de Oxford University. Hier werkte hij aan onderwerpen als slangen gif, tumor metabolisme, lysosomen en biochemische technieken.

In 1939 ging hij met Howard Florey samen onderzoek doen naar natuurlijke antibacteriele middellen die door microorganismen gemaakt worden. Dit leidde Florey en hem terug naar het werk van Alexander Fleming, die negen jaar eerder al penicilline had beschreven. Chain en Florey ontdekten de therapeutische werking en chemische struktuur. Chain isoleerde en concentreerde penicilline. Hij bedacht ook de struktuur, die door x-ray crystallography door Dorothy Hodgkin werd bevestigd.

Na zijn pensieon verhuisde hij naar West-Ierland. Toen hij terminaal in het ziekenhuis lag in Castlebar, County Mayo, was hij naar zeggen erg onder de indruk van de toewijding van net afgestudueerde arts die hem behandelde en zei: "Future of medicine is safe in your hands". Deze woorden leken profetisch - de arts in kwestie was Ashoka Jahnavi-Prasad, die natriumvalproaat als een veiliger alternatief voor lithium bij de bipolaire stoornis introduceerde.