Epicurus
Epicurus (Grieks: 'Eπίκουρος) (342 v. Chr. - 270 v. Chr.) was een Grieks filosoof. Hij was de grondlegger van het epicurisme, één van de scholen van de hellenistische filosofie.
Hij werd geboren op het Griekse eiland Samos. Zijn ouders waren inwoners van Athene en waren naar een Atheense nederzetting op Samos geëmigreerd. Reeds op 14-jarige leeftijd toonde Epicurus interesse in de filosofie. Hij keerde naar Athene terug om daar als ephebos, een jonge burger in militaire training, te dienen. De toneelschrijver Menander diende in dezelfde leeftijdsgroep.
Na de dood van Alexander de Grote werden de Atheense immigranten van Samos verdreven. Epicurus ging net als zijn vader naar Colophon. Hier stichtte hij zijn school op 32 jarige leeftijd. Hij zette zijn school voort in Athene die daar de naam De tuin kreeg, vernoemd naar de tuin die hij bezat. De tuin was gelegen tussen de Stoa en de Academie. Epicurus stierf in Athene.
Epicurus hield zich onder andere bezig met het probleem van het lijden.
In het middeleeuws Europa werd Epicurus' filosofie als ketterij beschouwd. Dit vooral omdat volgens de kerkvaders Epicurus een genotzuchtig leven aanmoedigde, en omdat hij het bestaan van God ontkende. Het epicurisme ontkent echter het bestaan van goden niet, maar geeft ze geen almachtige rol. Omdat Epicurus als ketter werd beschouwd werd hij door Dante in De goddelijke komedie in de hel geplaatst.
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Epicurus op Wikimedia Commons. |
