Ehud Olmert
| Ehud Olmert אהוד אולמרט |
||||||||||
 12e Minister-president van Israël |
||||||||||
| 14 april 2006 - heden (Interim-premier sinds 4 januari 2006) |
||||||||||
|
Ehud Olmert (ook wel Ehoed Olmert) (Hebreeuws: אהוד אולמרט) (Binyamina, 30 september 1945) is de 12e en huidige premier van Israël. Op 14 april 2006 werd hij premier nadat Ariel Sharon vanwege zijn beroerte op 4 januari 2006 honderd dagen niet als premier had kunnen optreden. Tot die tijd was Olmert interim-premier van Israël.
Inhoud |
[bewerk] Achtergrond
Olmert's geboorteplaats lag in het toenmalige Britse mandaatgebied Palestina (en ligt tegenwoordig in Israël). Hij studeerde psychologie, filosofie en rechten aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Voordat hij de politiek inging had hij een eigen rechtskantoor.
Olmert is getrouwd en heeft vijf kinderen.
[bewerk] Politieke carrière
In 1973 werd Olmert voor het eerst op 28-jarige leeftijd gekozen als vertegenwoordiger in de Knesset. Hij werd in totaal zeven keer herkozen. Hiervoor was hij in dienst van het Israëlische leger. Hij was minister voor Minderheden (1988-1990). In de periode 1990-1992 was hij minister van Volksgezondheid.
Tussen 1993 en 2003 was hij gedurende twee termijnen burgemeester van Jeruzalem. Het was toen voor het eerst dat een lid van de Likoed burgemeester werd van de hoofdstad. Hij speelde hierbij een belangrijke rol in de verbetering en modernisering van de infrastructuur van de stad Jeruzalem en in de verbetering van het onderwijssysteem.
In januari 2003 keerde Olmert terug in de Knesset, als leider van het campagneteam voor de Likud tijdens de verkiezingen van 2003. Na deze verkiezingen werd hij benoemd tot vice-premier en minister van Industrie, Handel en Werkgelegenheid. Tussen 2003 en 2004 was hij ook minister van Communicatie.
[bewerk] Minister van Financiën
In augustus 2005 werd het plan van Ariel Sharon, om alle nederzettingen in de Gazastrook te ontruimen, uitgevoerd. De toenmalige minister van Financiën, Benjamin Netanyahu, was het hier niet mee eens, en hij stapte op. Sharon benoemde op 7 augustus 2005 Olmert tot de nieuwe minister van Financiën.
Olmert, die tegen de terugtrekking uit het gebied dat Israël had veroverd tijdens de Zesdaagse Oorlog en tegen de Camp David-akkoorden van 1978 was, vond de terugtrekking uit de Gazastrook een goed besluit van Sharon. Na zijn benoeming zei hij: "Ik stemde tegen Menachem Begin, ik zei dat het een historische fout was, hoe gevaarlijk het zou zijn, enz. Nu heb ik spijt, omdat hij niet meer in leven is, en omdat ik nu niet meer publiekelijk zijn wijsheid en mijn fout kan erkennen. Hij had gelijk, en ik had het fout. Godzijdank dat we de Sinaï-woestijn hebben verlaten."
[bewerk] Kadima
Toen Ariel Sharon in 2005 bekendmaakte, dat hij de rechtse Likud zou verlaten, en een nieuwe partij zou oprichten, genaamd Kadima, sloot Olmert zich als één van de eersten achter Sharon en zijn nieuwe, centrum-rechtse partij.
Op 4 januari 2006 werd hij als vice-premier automatisch waarnemend premier, toen Ariel Sharon werd getroffen door een zware beroerte, en een zware hersenbloeding. Omdat bekend werd gemaakt dat Sharon waarschijnlijk nooit meer in de politiek kon gaan, werd Olmert aangewezen als de nieuwe lijsttrekker van Kadima. In de dagen na de opname van Sharon in het ziekenhuis, ontving Olmert verschillende Kadima-leden, zoals Shimon Peres, om hen te overtuigen dat ze niet uit de partij moesten stappen. Peres vertelde dat hij Olmert zou steunen, en vele andere Kadima-leden volgden hem. Op 16 januari 2006 werd Olmert officieel de nummer 1 op de Kadima-verkiezingslijst, voor de verkiezingen van 2006, op 28 maart.
Op 24 januari 2006 zei Olmert tijdens de eerste ministerraad-bijeenkomst, dat hij voor een Palestijnse staat is. In aanloop naar de verkiezingen vertelde Olmert tegen de media wat zijn plannen zouden zijn.
[bewerk] Verkiezingen 28 maart 2006
Kadima scoorde bij de verkiezingen slechter dan verwacht, ze scoorde 29 zetels. Maar alsnog werd Kadima de grootste partij in Israël. Likud werd weggevaagd, en het viel terug tot 11 zetels. Olmert zei nadat de uitslag bekend werd gemaakt dat hij een definitieve vrede wilt met de Palestijnen, en dat hij Sharon's plan verder zal uitvoeren. Maar hij zei dat de Hamas-regering wel de staat Israël moet erkennen, willen de vredesonderhandelingen echt beginnen.
[bewerk] Premierschap
Toen Ariel Sharon na 100 dagen nog steeds niet uit zijn coma was ontwaakt, werd Olmert op 14 april 2006 benoemd tot zijn opvolger als minister-president van Israël.
Op 28 april 2006 vormde Olmert's Kadima-partij een coalitie met de Israëlische Partij van de Arbeid en Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset, de partij van Gepensioneerden van Israël in de Knesset. Op 4 mei 2006 werd het kabinet geïnstalleerd door president Katsav.
Op 24 mei 2006 bracht Olmert een bezoek aan het Amerikaans Congres, waar hij vertelde dat hij eenzijdig de grenzen van Israël vast wilt stellen, als de Palestijnen niet willen meewerken. Olmert was de derde Israëlische premier die een toespraak heeft gehouden in het Congres. Op 4 juni 2006 maakte Olmert bekend dat hij Mahmoud Abbas snel wilt ontmoeten, om verder te praten over het vredesproces.
In juli 2006 raken Isaël en Olmert verstrikt in een diepgaande crisis tussen Israël en Hezbollah, en Operatie Zomerregens. Het leger vocht op twee fronten, in de Gazastrook tegen de Hamas die Gilad Shalit heeft ontvoerd, en in Zuid-Libanon, tegen de Hezbollah, die twee Israëlische soldaten heeft ontvoerd. Israël vuurde enkele weken raketten op Libanon af, om ervoor te zorgen dat de twee soldaten vrij komen. In augustus 2006 werd er een bestand afgekondigd, waar Hezbollah en Israël zich aan houden.
Sinds het einde van het conflict is premier Olmert heel erg impopulair geworden, en opiniepeilingen wijzen uit dat Likud-leider Benjamin Netanyahu de meeste stemmen zou krijgen. Voormalig bevelhebber over het leger, Moshe Ya'alon, zei dat Olmert zo snel mogelijk moest opstappen. Volgens de Britse krant The Guardian had Olmert nog maar 22% van de bevolking achter zich staan.
Op 26 september 2006 meldde de BBC dat Olmert een ontmoeting had met een lid van het Koninklijk Huis van Saudi-Arabië. Tijdens de ontmoeting hadden ze het over de erkenning van Israël door verschillende Arabische staten, als Israël zich uit de omringende gebieden trekt. Olmert zei later dat het gesprek door de Verenigde Staten werd gesteund.
In een interview met de Duitse krant Bild lancheerde premier Olmert een tegenaanval tegen de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad. Hij noemde de president een “psychopaat” en vergeleek hem met Adolf Hitler. “Hij is een psychopaat van het ergste soort,” vertelde Olmert. “Hij spreekt net zoals Hitler in zijn tijd deed over de Joden.”
[bewerk] Familie
Ehud Olmert's vrouw, Aliza, is een schrijfster van romans en theaterstukken. Er wordt gezegd dat Aliza medeoprichter was van de linkse organisatie "Women in Black", maar dit is nooit bevestigd. Toch wordt Aliza gezien als meer progressief dan haar man. Ze zei dat ze voor het eerst op haar man heeft gestemd, bij de Israëlische parlementsverkiezingen van 2006. Het stel heeft 4 kinderen, en één dochter, die is geadopteerd. Één van de dochters is een lesbienne, en ze woont met haar partner in Tel Aviv. Olmert's vader Mordechai is een voormalig lid van de Knesset, het parlement van Israël.
[bewerk] Trivia
- Ehud Olmert is de eerste premier van Israël zonder verhebreeuwste naam.
[bewerk] Externe links
- Profiel Olmert (NOS-Journaal)
- Biografie bij NOVA
- Ehud Olmert at the Knesset (Engels)
- Anti-Olmert website (Hebreeuws)
| Voorganger | Burgemeester van Jeruzalem | Opvolger |
| Teddy Kollek | 1993 - 2003 | Uri Lupolianski |
| Voorganger | Minister van Financiën | Opvolger |
| Benjamin Netanyahu | 2005 - 2006 | Avraham Hirschson |
| Voorganger | Leider van de Kadima-partij | Opvolger |
| Ariel Sharon | 2006 - |
|
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Ehud Olmert op Wikimedia Commons. |
