Edgar Wijngaarde
Edgar Wijngaarde (ca. 1912 – Amsterdam, 22 april 1997) was een Surinaams ondernemer en politicus.
Hij was medeoprichter van Hotel Torarica en de verzekeringsmaatschappij De Nationale.
Begin 1969 viel het kabinet-Pengel waarna Wijngaarde minister van Financiën werd in het interimkabinet onder leiding van Arthur May.
Zijn zoon Frank Wijngaarde die journalist was bij het radiostation ABC werd bij de Decembermoorden in 1982 vermoord. Van de 15 slachtoffers was hij de enige met de Nederlandse nationaliteit. Toen de militaire autoriteiten enkele dagen later het lichaam vrijgaven kreeg Edgar Wijngaarde 2 uur de tijd om een begrafenis te regelen. Na deze spoedbegrafenis vluchtte hij meteen naar Nederland waar hij op 70-jarige leeftijd zonder enige financiële middelen aankwam.
In januari 1983 richtte Edgar Wijngaarde samen met onder andere Henk Chin A Sen de Raad voor de Bevrijding van Suriname op. In september van dat jaar verliet hij die raad samen met Fred Marte vanwege meningsverschillen waarbij ze werden opgevolgd door Anita Ligeon en Paul Somohardjo. Later zei Wijngaarde hierover "Verzet is oorlog. Maar sommige leden van de raad wilden een salaris, wilden een onkostenvergoeding. Dat maakte mij woedend. Dat was geen verzet." Met van zijn kinderen geleend geld kon hij geld verdienen op de beurs waarvan hij een deel gebruikte om het Junglecommando van Ronnie Brunswijk financieel te ondersteunen.
In december 1992 ging hij samen met een groep nabestaanden ter herdenking van die Decembermoorden voor het eerst weer Suriname te bezoeken.
In 1997 overleed Wijngaarde in zijn woonplaats Amsterdam op 85-jarige leeftijd.
| Voorganger: J.A. Pengel |
Minister van Financiën 1969 |
Opvolger: H.S. Radhakishun |
