Centrale Oeral
 |
Oeral |
| Nova Zembla | |
| Vajgatsj | |
| Paj-Choj-Gebergte | |
| Arctische Oeral | |
| Subarctische Oeral | |
| Noordelijke Oeral | |
| Centrale Oeral | |
| Zuidelijke Oeral | |
| Moegodzjargebergte |
De Centrale Oeral (Russisch: Средний Урал; Sredni Oeral) is een van de 5 geografische regio's van het Oeralgebergte. Het ligt ten zuiden van de Noordelijke Oeral (vanaf 60° NB) en ten noorden van de Zuidelijke Oeral (vanaf 56° NB). Het gebied loopt in de breedte van 58° tot 61° OL tussen het Oost-Europees Laagland en het West-Siberisch Laagland (25 - 30 km; met uitlopers 80-90 km). Een groot deel van het gebied ligt op het grondgebied van kraj Perm en oblast Sverdlovsk. Het is een overwegend heuvelachtig gebied, dat geen echte bergen kent. De hoogste pieken zijn de Sredni Baseg (994 meter), Katsjkanar (878,8 meter) en de Sjoenoe Kamen (724,2 meter). In het zuidwesten ligt het Oefa Plateau.
Het is een gebied dat rijk is aan delfstoffen, waaronder edelmetalen en zeldzame metalen (chalcopyriet, goud, koper en platina); non-ferro metalen (asbest en talk); halfedelstenen en gekleurde stenen (amethist, chrysoberyl, morion, olivijn, toermalijnen en topasen). Het gebied is vooral bekend om haar jaspis, malachiet, marmer en rhodoniet. Het meest waardevol is magnetiet waaruit ijzer wordt gewonnen.
In het gebied ontspringen onder andere de rivieren Oefa, Nejva, Pysjma, Revda, Sylva, Tagil, Toera en Tsjoesovaja (stoomt over het gebergte heen).
Het is een van de dichtsbevolkte gebieden van de Oeral, met vooral veel steden aan de oostzijde die veelal ontstaan zijn rond de mijnbouw. Een belangrijke groeiperiode was in de 17e eeuw door onder andere mijnbouwondernemer Nikita Demidov en door het neerstijken van gevluchte oudgelovigen, die een belangrijke rol speelden bij de groei van de mijnbouw in het gebied.
Belangrijke steden zijn Lysva, Perm en Tsjoesovoj aan de westzijde en Jekaterinenburg, Lesnoj, Nizjni Tagil, Novo-oeralsk, Pervo-oeralsk en Polevskoj aan de oostzijde.
