Bohemund II van Antiochië
| 1108 - 1130 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Prins van Antiochië | ||||||
|
||||||
| Heer van Taranto | ||||||
|
||||||
|
Bohemund II van Antiochie bijgenaamd Bohemund II de Guiscard (1108 - 1130 1131?) was prins van Antioch en Heer van Taranto.
Inhoud |
[bewerk] Familie
Zijn ouders waren Bohemund I van Taranto en Constance van Frankrijk, Bohemund II werd als enigst kind geboren.
Hij trouwde met Alice,prinses van Jeruzalem waarmee hij Constance mee kreeg.
[bewerk] Komst naar Antiochie
Bohemund bracht zijn jeugd door in Apulia italie, en was na de dood van zijn vader in 1111 nog te jong om te regeren over zijn landerijen, in het nieuw veroverde staat Antiochie werd het regentschap tijdelijk waargenomen door Tancred (1112) en Rogier van Salerno (1119), toen Rogier om het leven kwam bij de legendarische slag Ager Sanguinis Veld van het Bloed wist koning Boudewijn II eind 1119 de Seljuk turken alsnog uit Antioch te verjagen, de burgers vroegen of Boudewijn het regentschap over wilde nemen totdat Bohemund oudgenoeg was. Inmiddels in Tarente verloor Willem van Apulia veel grondgebied door oorlog, hij was daar vervangend regent voor de jonge Bohemund. Toen Bohemund 18 werd sloot hij een package deal met Boudewijn hij trouwde met zijn dochter Alice, prinses van Jeruzalem inruil voor de opgeklaarde situatie, rond de seljuk turken uit 1119. Tarento liet hij na aan zijn neef Willem van Apulia die het later aan Rogier II van Sicilië verloor. Hierna trok hij voorgoed naar Antiochië.
[bewerk] Regeerperiode 1126 - 1130
In 1126 trok Bohemund ten strijden tegen moslims die stukken van zijn grond gebied hadden veroverd, de moslims onder leiding van Usamah ibn-Munqidh dolven het onderspit. volgens geschiedschrijvers kwamen Bohemund en Usamah elkaar persoonlijk tegen in gevecht en Usamah zou geschrokken zijn van de aanvalsdrift van Bohemund. Na deze slag lag Bohemund vaak in conflict met Jocelin I van Edessa over stukken grondgebied die door Rogier van Salerno geschonken waren aan Edessa, maar Bohemund zou hier nooit toestemming voor gegeven hebben. In 1130 sloot hij zich aan bij Boudewijn die aanval op Damascus begon, een aantal maanden later vervolgde zich een invasie ten noorden van de kruisvaarderstaat, Bohemund leiden zijn leger er naar toe. Daar werd hij in een hinderlaag gelokt en gedood. Hij werd onthoofd en het gebalsemde hoofd werd in een zilveren doos gedaan en als trofee naar de kalief gestuurd.
[bewerk] Bronnen
- Willem van Tyre
- Steve Runciman -De Geschiedenis van de Kruisvaarten.
- Philip K. Hitti -Het Journaal van Usamah ibn-Munqidh.
