Biventriculaire pacemaker
Bij een deel van de patiënten met hartfalen trekt de linkerhartkamer niet meer synchroon samen. Dat betekent dat delen van de wand van de linkerkamer na elkaar samentrekken. Dit is vaak het gevolg van een oud hartinfarct en daardoor veroorzaakte geleidingsstoornis. Het resultaat van het niet synchroon samentrekken is dat de pompfunctie verslechtert. Door middel van een biventriculaire pacemaker kan de synchronie worden hersteld.
Over het algemeen worden er drie draden in het hart gelegd:
- Eén draad in de boezem om het hartritme te volgen.
- Eén draad in de rechterkamer apex, om de rechterkamer te stimuleren.
- Eén draad in de afvoerader van het hart (sinus coronarius), die naar de linkerzijde loopt, om zo de linkerkamer te stimuleren.
Patiënten bij wie deze therapie wordt toegepast (ongeveer 30% van de hartfalenpatiënten) verbeteren aanzienlijk. In veel gevallen verslechteren ze niet verder. De ingreep is echter moeilijk en langdurig en wordt slechts in een beperkt aantal ziekenhuizen uitgevoerd. Over het algemeen zijn dat academische ziekenhuizen, maar ook een aantal grote algemene ziekenhuizen. Een algemeen ziekenhuis in Nederland met veel ervaring op dit terrein is het TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg.
