Anglicaanse Kerk
De Anglicaanse Kerk (van het midden-Latijnse anglicanus, Engels), officieel de Episcopale Kerk van Engeland en vaak korter met Kerk van Engeland (Church of England) weergegeven, werd geboren uit de missieactiviteiten van Romeinse militairen en kooplieden en aanvankelijk met de wereldkerk van Rome verbonden tot er in 1534 een schisma tot stand kwam door Hendrik VIII.
Reeds in de eerste eeuwen na Christus is er van een geordende kerk sprake met een bisschop in Londen. Uit de kernen in het noorden (Lindisfarne, York) en in het zuiden (Salisbury, Canterbury) groeide onder de Heilige Augustinus van Canterbury (597-604) een (in termen van vandaag!) meer nationaal kerkverband, dat zich sterk op Rome richtte. De term "Ecclesia Anglicana" ("Engelse Kerk" - in eenheid met Rome) komt al in de Magna Carta voor (1215).
Om politieke redenen werd in 1534 onder Hendrik VIII de bestuurlijke band met Rome verboken, maar theologisch was Hendrik VIII conservatief en wars van het reformatorische gedachtegoed. Hendrik VIII veroorzaakte door dit schisma de losmaking van de Anglicaanse Kerk van de Rooms-Katholieke Kerk.
Uiteindelijk leidden de invloeden van de Engelse Reformatie tot een middenweg ("via media"), die zich tussen roomsgezinden en puriteinen positioneerde. In de traditie van de Kerk verenigt zij dan ook evangelicale en katholieke geloofselementen. Zij noemt zichzelf "katholiek en hervormd", men zou ook kunnen zeggen "katholiek maar niet rooms". De godsdienst volgt de vormen van de Kerk van Engeland, zoals deze vooral in het protestants georiënteerde Book of Common Prayer door Thomas Cranmer zijn geformuleerd. De hiërarchische ordening is typisch katholiek, de vrijheid in geloofspunten, de eredienst en de rechtvaardigingsleer eerder op de Reformatie gebaseerd. Het celibaat kent de Anglicaanse Kerk van 1534 af aan niet.
Wereldwijd zijn er ongeveer 75 miljoen anglicaanse christenen, van wie ongeveer 42 miljoen in het Verenigd Koninkrijk.
De "Kerk van Engeland" met haar twee kerkprovincies (York en Canterbury) vormt met een groot aantal andere Anglicaanse kerken een wereldwijde "Anglican Communion". De juridische zelfstandigheid en het ontbreken van een formeel leergezag op het hoogste niveau kan tot spanningen leiden. Zo veroorzaakte de Episcopaalse Kerk (de Anglicaanse Kerk van de VS) grote spanningen door het wijden van een bisschop die naar algemeen-Anglicaanse normen niet voor wijding in aanmerking kwam. Een speciale commissie deed uitvoerig onderzoek en haar aanbevelingen in het zgn. Windsor Report (2004) worden thans wereldwijd bestudeerd en zullen wellicht in 2008 (Lambethconferentie van alle bisschoppen) tot nadere regelingen en/of maatregelen leiden.
In een groter verband kan men spreken van andere Kerken die in doctrine of liturgische traditie anglicaans zijn, maar hier toch een afscheiding van vormen, zoals de Vrije Kerk van Engeland (Free Church of England), of een aantal "voortgezette kerken" (continuing churches) die bijvoorbeeld uit ongenoegen over de priesterwijding van vrouwen tot stand kwamen. De Traditional Anglican Communion is hiervan de bekendste.
Twee belangrijke hoofdstromingen binnen de Anglicaanse Kerk zijn de Hogere Kerk (High Church), die een "hoge" of objectiverende doctrinale opvatting heeft over het wezen van de Kerk en over de sacramenten, en daarin meer katholiek van leer is, en de Lagere Kerk (Low Church), die meer evangelicale en subjectiverende kenmerken heeft en bijvoorbeeld de persoonlijke geloofskeuze sterk benadrukt.
[bewerk] Externe links
| {{{afb_links}}} | Christendom (Portaal) |  |
{{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Bijbel - Jezus - Heilige Geest - Maria - Kerk - Monnik - Paus - Kardinaal - Bisschop - Priester - Pastoor - Kapelaan - Diaken - Dominee - Doop - Belijdenis - Avondmaal - Eucharistie - Liturgie - Liturgisch vaatwerk - Zonde - Vrijzinnig protestantisme - Vergeving - Geschiedenis van het christendom - Christendom van A tot Z |
|||
