Algol (ster)

Algol
positie van Algol (paarse pijl)
sterrenbeeld:	Perseus
Bayer-aanduiding:	β Per
Overige aanduidingen:
Waarnemingsgegevens
rechte klimming: declinatie: (Epoche 2000)	3u 8min 10,1s +40° 57' 20"
magnitude:	2,12
Details
lichtkracht:
spectraalklasse:	B8V (+G5IV)
temperatuur (K):
afstand^* (lj):	parallax 0,045" = 72 lj
straal:
massa:	A+B: 5,3, C: 1,8 (x Zon)
veranderlijk:	ja, prototype van de Algol bedekkingsvariabelen, magnitude 2,12 met abrupte terugval tot 3,4, periode 2,867 dagen
meervoudig:	zesvoudig, scheiding 81,9", magnitudeverschil 8,3. de A-B ster is een spectroscopische dubbelster, scheiding 0,08". C ster periode is 1,86 jaar.
^* afstanden aangegeven als "parallax xxx = yyy lj" zijn herleid uit de in de bron aangegeven parallax

Algol (beta Persei) is een meestal heldere ster in het sterrenbeeld Perseus.

De ster staat ook bekend als Gorgona, Gorgonea Prima, Duivelsster en El Ghoul. De meeste van deze onheilspellende namen dankt de ster aan het verschijnsel dat deze regelmatig plotseling even veel minder helder wordt.

[bewerk] bedekkingsvariabele

Algol is een veranderlijke ster, het prototype van de klasse der Algolvariabelen. Het is een bedekkingsveranderlijke waarbij twee sterren om elkaar heen draaien, de ene ster is helderder dan de ander, en van de aarde uit gezien elkaar beurtelings verduisteren. De ster bezit dus een veranderlijke lichtsterkte. Als beide sterren naast elkaar staan is de helderheid het grootst. Wanneer echter de lichtzwakkere van de twee sterren de helderdere gedeeltelijk verduisterd neemt de totale magnitude van het systeem af met 1,3m, oftewel tot 30% van de maximale helderheid. 30 uur na deze verduistering passeert de helderdere ster voor de zwakkere en neemt de helderheid van het systeem af met 0,1 magnitude. De primaire bedekkingsperiode duurt in zijn geheel ongeveer 9,5 uur en herhaalt zich elke 2 dagen 20 uur 49 minuut (2,867 dag).

[bewerk] De Algol-paradox

Twee sterren die een dubbelster vormen, ontstaan gelijktijdig uit dezelfde wolk van interstellair materiaal. De theorie van de sterevolutie leert ons dat zwaardere sterren sneller evolueren dan lichtere. De helderste component van het Algolsysteem heeft een massa van ongeveer 3,7 maal die van de zon en bevindt zich thans op de hoofdreeks. De zwakkere component echter heeft een massa van "slechts" 0,8 maal die van de zon en zou dus veel langzamer moeten evoluëeren dan de heldere component. Dit is echter niet het geval daar deze lichtere ster de hoofdreeks is gepasseerd en zich thans in het reuzenstadium bevind. De waarschijnlijke verklaring voor deze "paradox" is, dat de lichtere ster tijdens zijn evolutie veel van zijn massa heeft verloren aan de zwaardere ster en oorspronkelijk dus veel zwaarder geweest moet zijn. Dit verklaart het verre stadium in zijn evolutie ten opzichte van de helderdere ster.

Hiernaast is Algol één van de weinige "normale" sterren die ook nog een radiobron is. Waarschijnlijk komen de radio-uitbarstingen van "sterbevingen" die door de nabije partner veroorzaakt worden.