Beryllium

Vu Wikipedia, der fräier Enzyklopedie.

Dësen Artikel ass eréischt just eng Skizz. Wann der méi iwwer dëst Thema wësst, sidd der häerzlech invitéiert aus dëse puer Sätz e richtegen Artikel ze schreiwen. Wann dir Hëllef braucht beim Schreiwen, da luusst bis an d'FAQ eran.

Eegeschaften

Lithium - Beryllium - Bor

Be
Mg

[He]2s²

Beryllium (Symbol Be) ass e chemescht Element mat der Uerdnungszuel 4 am Periodesystem vun den Elementer.

Inhaltsverzeechnes

1 Eegeschaften
2 Geschicht
3 Roll a Verwendung
4 Berylliumproduktioun
5 Linken
- 5.1 Kuckt och
- 5.2 Um Spaweck

[Änneren] Eegeschaften

Beryllium

D'relativ Atommass vu Beryllium ass 9,012182. D'Elektronestruktur as 1s²2s², wat also bedeit datt Beryllium 2 Elektronen an der baussechter Schuel huet. D'Dicht bedréit 1.85 g/cm³ an de Radius vum Ion 0,31 Å. De Schmëlzpunkt läit bei 1283 Grad Celius an de Kachpunkt bei 1500 Grad Celius (bei 5mm Hg Drock). Beryllium kristalliséiert ënnert der Form Hexagonal Kompakt. D'Perimeter vun der Maille sinn:

a = 2.286 Å
c = 3.583 Å
c/a = 1.568

Beryllium ass relativ oxidationbestänneg obschonns d'Formatioun een Delta H vu -143.1 Kcal/mol huet. Dat bedeit also datt d'Formatioun vum Oxid net ënner thermodynamescher Kontroll steet mee ënner Kinetescher. Eng Erkläerung ass datt de Volume vum neie Molekul BeO ( an och BeO₂ ) vill méi grouss ass wei de Volume vu Be an dat doduerch ee Film op der Uewerfläch gebild gëtt deen de Rescht vum Beryllium schützt.

Ee vun den Haaptënnerscheeder mat den anere Äerdmetaller gëtt aus der Ioniséierungsenergie, och Ioniséirungspotential genannnt, däitlech:

Element	Éischt Ionisatioun	Zweet Ionisatioun
Be	9,32 eV	18,21 eV
Mg	7,644 eV	15,03 eV
Ca	6,111 eV	11,87 eV
Zn	9,311 eV	17,89 eV

Et gesäit een also datt de Beryllium eng relativ héich éischt an zweet Ionisatiounsenergie brauch. Et gesäit een och eng gewëssen Ähnlechkeet mam Zénk. Willemit (Zn₂SiO₄) ass ganz ähnlech matt Phenacite (Be₂SiO₄).

Dës Ähnlechkeet mam Zénk läit un der Elektonekonfiguratioun ([Ar]3s²3p⁶3d¹⁰).

Beryllium ass den Ion 2+ deen am meeschte Waassermolekule nieft sech sammele ka wat op seng héich Charge par rapport mam Radius vum Ion zeréckzeféieren ass. (cf. Acta Physicochim URSS, 8, 1938, p385).

[Änneren] Geschicht

Déi éischt Kenntnisser vum Element sin 2000 viru Christus ze fanne duerch Edelsteng Beryl, Emerod an Aquamarin. Mee eréischt am Joer 1798 huet den Nicolas Louis Vauquelin Beryl als Oxid isoléiert. Hien huet dobäi Folgendes festgestallt: den Oxid ass net vill aneschers wéi Aluminiumoxid, huet e séisse Goût, ass an Ammoniumkarbonat léisslech a beschleunegt sech net mat Kaliumoxalat oder Tartrat. 1828 gouf den heitegen offiziellen Numm Beryllium international unerkannt.

Ref: Vauauelin, L. N., Ann. Chim. Phys., 26 (1798) 155