Urbs Quebecis
E Vicipaedia
Quebecum (-i, n) vel Stenopolis, urbs canadiensis, et caput provinciae Quebecis, situs est in regione administrativa Caput Nationalis. Urbs antiqua Quebecis, unicus est locus in America Septentrionale ubi adhuc subsistunt munitiones, quas, anno 1985, declaravit UNESCO situm esse pertinentem ad patrimonium universalium hominum.
Pars urbis sita est super « Cap Diamant », rupis petrosa quae spectat ad flumen Sancti Laurentii, ob cuius topographiam civitas semper erat munitissima. Fere 586 500 animarum habitant Urbem Quebecis ipsam (anno 2003), cum omnibus autem suburbibus sunt 705 898 habitantium in regione Quebecis. Cives urbis sese vocare solent Quebecois de Quebec, id est Quebecenses de Urbe Quebecis, quo facilius distinguantur ab aliis incolis provinciae.
Inter Urbem Quebecis et oppidum Levis flumen haud late fluit, quam ob rem urbs accepit nomen eius. Kebec enim est verbum algonquinum, quod significat locus ubi adstringit flumen. Dictum Urbis Quebecis est « Donum Dei ferit fortitudinem. »
Feria hiemalis, seu Carnival, necnon Castellus Frontenacus (ita nuncupator in honorem Ludivici de Bouade comitis de Frontenac) qui est xenodochia dominans urbem antiquam, pernota sunt. Consilium Nationalis, Museum Nationalis Artium Pulchrarum Quebecis et Museum Cultus sunt vel in media urbe vel ab ea non longe distat.
Ob programa renovationis, vicinia Sancti-Roccae diu moribunda, renascitur de cineribus et nunc facta est novum centrum artisticum urbis capitalis.
In eadem regione, multi touristae veniunt cataractam Montmorency et Basilicam Sanctae Annae aspectum.
[recensere] Ecclesia Catholica Quebecensis
“Missio Novae Galliae continetur ad orientem ab oceanum, ad occidentem et ad aquilonem a continente, ad australem a Nova Batavia, et Nova Anglia.” (Franciscus de Laval ad Alexandrem VII, octobre 1660.)
Quebec est sedes episcopalis veterrima Americae Septentrionalis foris Mexico. Implantatio vero ecclesiae in Nova Gallia anno 1615 incepit, ubi Patres Recolleti, dein Jesuiti anno 1625, venerunt ad Quebecem, qui servirent coloniam nascentem et evangelizarent tribus aboriginales. Quoniam haec missio Novae Galliae pendebat directe de Sancta Sede, Quebec erectus est vicariatus apostolicus decreto Congregationis pro Propagando Fidei, quod postea probatum est 11 aprilis 1658 ab Alexandro VII. Decretum nominavit Franciscum de Laval episcopum petrinum, et vicarium apostolicum per omne regnum Americae Septentrionalis. Bullae novi episcopi datae sunt Romae tertio die iunii, eodem anno.
Sedecem post annos, missio apostolica elevata est ad diocesen pendentem directe de Sancta Sede. Clemens X firmavit, die 1 octobris 1674, bollam erectionis novi episcopati. Franciscus de Laval creatus est primus episcopus Quebecis, cuius diocesis amplius erat valde quam Europa. Quae comprehendit omnes regiones super quas regnabat Gallia, id est cunctam Americam Septentrionalem praeter Mexico et colonias Novae Angliae.
Divisio huius ingentis diocesis creavit primam provinciam ecclesiasticam Canadae, quae post bellum inter Anglos et Gallos anno 1759 gessum pars facta est Imperii Anglici. Papa Pius VII, die 12 Ianuarii 1819, decrevit episcopum Iosephum-Octavum Plessis accepturum esse titulum archiepiscopi. At Londinium dubitavit, et Quebec non elevatus est ad sedem archiepiscopalem donec 12 Iulii 1844, a Gregorius XVI. Illo tempore, Québec habuit tres dioceses suffragentes: Villa Mariam, Kingstoniam, et Toronto. Hodie, eae regiones, quae olim pars erant diocesis Quebecis, formant non minus quam 150 dioceses. Nostro tempore, sedis archiepiscopalis Quebecis comprehendit dioceses suffragentes Tria-Flumina, Chicoutimi, et Sancta-Anna-de-la-Poccatière.
Die 25 Ianuarii, 1956, Papa Pius XII conferit titulum sedis primatialis Canadae ad sedem metropolitanam Quebecis, et titulum Primati ad archiepiscopum pro tempore.
