Gulielmus I Angliae Rex
E Vicipaedia
Gulielmus I Angliae Rex cognomine Conquestor dux Normannorum erat et anno 1066 rex Angliae fiebat postquam Britanniam expugnavit. Ultimus erat qui ex terra continente Europae insulam Britannicam expugnare potuit.
Londinii turrim Londiniensem aedificari curavit.
Gulielmus Librum de Wintonia vulgo Domesday Book scribi Wintoniae curavit.
Villiam Camden [1] haec narrravit de Gulielmo Conquestore:
"Ex hoc Rollone natus est Guilielmus cognomento Longa Spatha a longo quem gestavit ense, Guilielmo Richardus eius nominis primus, cui filius, et ex filio nepos eodem nomine successere, sed Richardo III sine sobole defuncto Robertus frater suffectus, qui ex amasia Guilielmum illum progenuit quem Conquestorem et Bastardum vulgo vocamus, qui singuli rebus domi bellique gestis principes illustrissimi. Dum Guilielmus iste iam aetate maturus Normanniae praeesset, Edwardus Sanctus cognomento Confessor rex Angliae e Saxonico stirpe ultimus in coelestiam patriam cum summo suorum desiderio emigravit, qui ex Gulielmi cognata Emma filia Richardi eius nominis primi ducis Normanniae natus, in Normannia exul eum successorem sibi fore promiserat. Verum Haroldus Godwini filius, domus regiae maior, regnum occupavit, quem ut exturbarent hinc Tosto frater, illinc Normanni omnem moverunt lapidem. Verum cum ille Tostonem fratrem et Haraldum Norwegiae regem, quem in belli societatem Tosto sibi adiunxerat, iusto praelio non incruenta victoria prope Stamford-brig in Eboracensi agro peremisset, ecce vix novem interiectis diebus Gulielmus (cognomento Bastardus) Normanniae dux, Edwardi modo defuncti promissis, adoptione, et affinitate fretus, magno conscripto exercitu in Anglia inter australes Saxones appulit. In quem signa statim convertit Haroldus, lassato licet milite, rebusque superiori bello omnino accisis. Haud procul ab Hastings concurritur, ubi Haroldus in medium praelium se inferens, acriter dimicans cecidit, magno Anglorum numero interfecto, difficile est ad fidem summas exacto numero concipere. Guilielmus victor protinus infesto agmine per Wallingfordiam Londinum petit, admissusque rex inauguratur, utpote cui, ut ipse ait, Regnum Dei providentia destinatum, et beneficio concessionis Domini, et cognati gloriosi regis Edwardi consessum, et pauculis interpositis lineis subiungit, benignissimum regem Edwardum illum in regnum Angliae adoptivum haeredem instituisse. Quanquam si historiae S. Stephani Cadomensis credere libet, extremum spiritum in haec verba emisit: Diadema regale quod nullus antecessorum meorum gessit adeptus sum, quod divina solummodo gratia, non ius contulit haereditarum. Et paulo post, Neminem Angli regni constituo haeredem, sed aeterno conditori, cuius sum, et in cuius manu sunt omnia, illud commendo. Non enim tantum decus haereditario iure possedi, sed diro inflictu, et multa effusione sanguinis humani periuro regi Haroldo abstuli, et interfectis vel fugatis fautoribus eius dominatui meo subegi."
| Antecessor: Edgar Ætheling |
Rex Angliae 1066–1087 |
Successor: Gulielmus II |
| Antecessor: Robertus Magnificens |
Dux Normanniae 1035–1087 |
Successor: Robertus Curthose |
[recensere] Notae
- ↑ Gulielmi Camdeni, Britannia (1607); etiam Anglice redditum a: Philemon Holland. Editio interretialis: Dana F. Sutton, Studiorum Universitas Californiae, Irvine, 14 Junii, 2004: http://www.philological.bham.ac.uk/cambrit/
