کنوانسیون میراث جهانی یونسکو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کنوانسیون میراث جهانی یونسکو عهدنامه‌ای بین‌المللی است که در سال ۱۹۷۲ به تصویب کنفرانس عمومی یونسکو رسید. موضوع آن حفظ آثار طبیعی و فرهنگی است که اهمیت جهانی دارند.
برپایه این کنوانسیون کشورهای عضو یونسکو می‌توانند آثار طبیعی و فرهنگی کشور خود را نامزد ثبت به‌عنوان میراث جهانی کنند. حفاظت از این آثار پس از ثبت (در عین باقی ماندن در حیطه حاکمیت کشور مربوطه) به عهده تمام کشورهای عضو خواهد بود.
این کنوانسیون از یک دیباچه و ۳۸ ماده در هشت فصل تشکیل شده است.
