چوب‌خط
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
چوب‌خط وسیله‌ای باستانی برای ثبت و یادآوری اعداد و کمیت‌ها و حتی پیام‌ها بوده است. سابقه کاربرد چوب‌خط به گذشته‌های پیش از تاریخ می‌رسد و باستان‌شناسان نمونه‌ها و شواهد بسیاری از آن را یافته‌اند.
در ساده‌ترین حالت چوب‌خط تکه‌ای چوب یا استخوان بوده که روی آن به شمار بارهائی که رویدادی مانند طلوع خورشید یا زدن شکار رخ می‌داد حک می‌شد. در این حالت چوب‌خط کاربرد یادآوری داشت. گاه گره زدن ریسمان یا نگهداری دانه‌های سنگ یا حبوبات نیز برای این منظور بکار می‌رفت. تسبیح یادگاری از این نوع ابزار یادآوری است که از روزگار کهن تا امروز باقی مانده است.
