مربا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شیشه مربا، مربایی از میوه‌های انگوری و توتی

مُرَبّا یکی از خوردنی‌های درست‌شده از میوه است.

مربا درست کردن، روشی برای نگهداری طولانی مدت از میوه می‌‌باشد. طی تهیه مربا، میوه را با شکر جوشانده تا نوعی ژله که صاف و یکدست نشده، تهیه نمایند.

مقدار مواد اولیه بر حسب نوع میوه و میزان رسیده بودن آن فرق می‌‌کند؛ اما معمولاً از میوه و شکر به میزان مساوی استفاده می‌‌شود. وقتی مخلوط این دو به دمای 104 درجه سانتی گراد می‌‌رسد، اسید و پکتین موجود در میوه با شکر واکنش نشان می‌‌دهد و در این هنگام مربا آماده است؛ اجازه می‌‌دهند تا مربا سرد و سفت شود. البته اغلب پخت و پزها را با روش آزمون و خطا انجام می‌‌دهند. می‌‌توان برای اطمینان از آماده شدن مربا، مقدار کمی از آن را داخل بشقاب ریخت تا ببینیم بعد از سرد شدن، غلظت مد نظر را پیدا کرده یا خیر.

اینکه مربایی راحت سفت شود، به میزان پکتین موجود در میوه بستگی دارد. مربای میوه‌هایی مثل انگور فرنگی، کشمش قرمز، کشمش سیاه، سیب و تمشک خوب سفت می‌‌شوند؛ اما به برخی دیگر همچون توت فرنگی و توت جنگلی باید پکتین اضافه کرد. در مغازه‌ها پکتین موجود است و البته برای تهیه مربا در خارج از منزل هم از پکتین استفاده می‌‌کنند.

مربای انجیر بر روی نان

کسانی که مربای خانگی می‌‌پزند، از حقه‌های بخصوصی استفاده می‌‌کنند؛ مثلاً توت فرنگی را با سیب مخلوط کرده و مربا درست می‌کنند یا اینکه عصاره کشمش یا تمشک را گرفته و از آن در تهیه دیگر انواع مرباها استفاده می‌‌نمایند.

معمولاً مربا را در صبحانه با نان و کره مصرف می‌کنند و اصطلاح کره مربا به آن می‌‌دهند و یا داخل ماست می‌‌ریزند تا مزه آن را شیرین کنند.

مربایی که گوشت میوه از آن جدا شده، از صافی عبور داده شده و کاملاً صاف و یکدست شده را ژله می‌‌نامند. همچنین، مربایی که تکه‌های درشت میوه داخل آن باشد، کمپوت نام می‌‌گیرد. مارمالاد هم نوعی مرباست که میوه همراه با پوستش کاملاً له و یکدست شده باشد.