طنز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در متن این مقاله یا بخش از هیچ منبعی نام برده نشده‌است. شما می‌توانید با افزودن منابع بر طبق شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به ویکی‌پدیا کمک کنید.

طَنز، هنری است که عدم تناسبات در عرصه‌های مختلف اجتماعی را که در ظاهر متناسب به‌ نظر می‌رسند، نشان می‌دهد و این خود مایه خنده می‌شود. هنر طنزپرداز، کشف و بیان هنرمندانه و زیبایی‌شناختی عدم تناسب در این "متناسبات" است.

[ویرایش] طنز و لطیفه‌های مکتوب

طنز یعنی بیان هنرمندانه و نقادانهٔ کژی‌ها و نادرستی‌ها به قصد اصلاح و نه تخریب. طنز فاخرترین گونهٔ شوخ‌طبعی‌ست، که گونه‌های دیگرش هزل و هجو و فکاهه‌اند. لطیفه‌ها عمدتاً از نوع فکاهه‌اند؛ اما آن‌جا که رنگ و بوی تمسخر قومی یا شخصی خاص می‌گیرند، به هجو متمایل می‌شوند.

[ویرایش] جوک و لطیفه (طنز شفاهی )

این حقیقت که طنز در میان عامه است، ادعای گزافی نیست. طنزی که در ادبیات عامه ماندگار شود، قطعا قدرت بالایی دارد. طنزهای شفاهی بخش مهمی از ادبیات عامه‌اند.

[ویرایش] جوک های سیاسی

وقتی انتقاد در حوزهٔ رسمی از سیاست ممکن نیست، جوک‌های سیاسی به‌سرعت و قوت باورنکردنی در میان مردم رایج می‌شود. عمدهٔ جوک‌های سیاسی، رنگ و بوی انتقاد از حکومت وقت را دارند.

[ویرایش] جوک های جنسی

سکس در زندگی مردم جاری‌ست، حتی اگر در جوامعی چون ایران در حوزهٔ عمومی زندگی نباشد. جوک‌های جنسی، نمایانگر تمایلات فروخورده و خستگی از خطوط قرمز رسمی‌اند و بخش مهمی از جوک‌های شفاهی.

[ویرایش] جوک های قومیتی

وقتی جوک‌ها به طرف تمسخر یک قومیت و خصلت‌های یگانهٔ آن‌ها می‌رود، جوک‌ها به هجو متمایل می‌شود. در ایران، جوک‌های قومیتی اصلی‌ترین بخش جوک‌هایند و شخصیت محوری این جوک‌ها نمایندهٔ آشنا برای بیان ویژگی‌های معروف هر قوم است.