شکست نور
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شکست نور یک پدیده اپتیکی است که در آن نور رسیده از یک منبع نورانی (مانند لامپ ، خورشید و ستارگان) را می توان به امواج تشکیل دهنده آن تجزیه نمود.
اساس این پدیده متفاوت بودن سرعت نور در محیط های شفاف بر حسب طول موج نور است، به این ترتیب که هرچه طول موج بیشتر باشد سرعت نور در آن محیط نیز بیشتر خواهد بود.