سنایی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حکیم ابوالمجد مجدود‌بن آدم سنایی غزنوی، و نیز حکیم سنایی از بزرگ‌ترین شاعران زبان پارسی در سدۀ ششم هجری‌ست. او در سال (۴۷۳ هجری قمری) در شهر غزنه (واقع در افغانستان امروزی) دیده به‌جهان گشود، و در سال (۵۴۵ هجری قمری) در همان شهر چشم از جهان فروبست. نصایح و اندرز‌های حکیم سنایی دلاویز و پر‌تنوّع، شعرش روان و پر‌شور و خوش بیان، و خود او، در زمرۀ پایه‌گذاران نخستین ادبیات منظوم عرفانی در زبان فارسی به‌شمار‌آمده است (صفحۀ ۴۲، حافظ‌نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ.) او در مثنوی، غزل و قصیده توانائی خود را بوضوح نشان داده است. سنائی دیوان مسعود سعد سلمان را، هنگامی که مسعود در اسارت بود، برای او تدوین کرد و با اهتمام سنایی، دیوان مسعود سعد همان زمان ثبت و پراکنده شد و این نیز از بزرگواری سنایی حکایت می‌کند. مولانای بلخی، عطار نیشابوری و سنایی غزنوی را به منزلۀ روح و چشم خود می‌دانست:
| عطار، روح بود و سنایی دو چشم او | ما از پی سنایی و عطار آمدیم |
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آثار حکیم سنایی
از آثار او، غیر از دیوان اشعار‌ش، می‌توان به مثنوی حدیقه‌الحقیقه، مثنوی طریق‌التّحقیق، مثنوی سیرالعباد الی‌المعاد، کارنامۀ بلخ، عشق‌نامه و عقل‌نامه اشاره کرد.
- مثنوی حدیقةالحقیقة
[ویرایش] مثنوی طریق‌التّحقیق
مقالۀ اصلی: مثنوی طریق‌التّحقیق
- سیرالعباد
- کارنامهٔ بلخ
[ویرایش] پیوند به بیرون
- جايگاه سنایی، شورای گسترش زبان و ادبیّات فارسی، مصاحبه با حمیرا زمرّدی، برگرفته از: ايران ۲۸ فروردين ۸۴
[ویرایش] منابع
- حافظ نامه، شرح الفاظ، اعلام، مفاهیم کلیدی و ابیات دشوار حافظ، نوشتۀ بهاءالدّین خرّمشاهی، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۳
-
Bo Utas, A Persian Sufi Poem: Vocabulary and Terminology. Scandinavian Institute of Asian Studies Monograph Series, Curzon Press, 1977. ISBN: 0 7007 0016 8
