تلفن همراه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تلفن همراه یا تلفن موبایل (en: Mobile Phone) که در فارسی موبایل هم گفته میشود، یک وسیله شخصی و قابل حمل برای ارتباط مخابراتی است.
برای استفاده از تلفن همراه باید فرد استفاده کننده که مشترک نامیده می شود، به یک شبکه مخابراتی متصل گردد. برای اتصال به شبکه باید حساب اشتراک تلفن همراه در نزد یک سرویس دهنده (اپراتور) برای مشترک خاص، ایجاد شده باشد. شبکه های مخابراتی تلفن عمومی در تمام دنیا با قرارداد های تجاری و شیوههای حسابرسی ویژه خود، به هم متصل میشوند و هر مشترک تلفن همراه معمولا می تواند با گوشی خود، یک ارتباط تلفنی با دارندگان تلفنهای ثابت یا همراه در هر جای زمین (مشروط به ارایه سرویس در آن نقطه) برقرار کند.
[ویرایش] گوشی همراه
منظور از گوشی همراه (گوشی موبایل) وسیلهای است که برای اتصال به شبکه تلفن همراه به کار می رود. این وسیله که نسلهای گوناگونی دارد توسط شرکتهای بزرکی در دنیا تولید میشود و به فروش میرسد. برخی از شرکتهای بزرگ تولیدکننده گوشی همراه در دنیا:
در تلفنهای همراه معمولا یک مجموعه نرمافزار یا سیستم عامل برای کنترل سختافزار به کار میرود و برنامههای جانبی توسط سیستم عامل اجرا می شوند. یکی از سیستم عامل های معروف برای تلفن همراه، سیستم عامل سیمبیان (Symbian) است.