باذان
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
باذان پسر ساسان فرمانروای ایران ساسانی بر یمن به هنگام دوره آغاز اسلام بود. نام او را گاه باذام هم نوشته‌اند.
باذان از سوی خسرو پرويز بر یمن فرمان می‌راند و بر سرزمین‌هاى حجاز و تهامه نيز سرپرستی داشت.
باذان از سوی خسرو پرویز فرمان یافت تا گزارشی درباره محمد، پیامبر اسلام به او ارائه دهد. در آن هنگام باذان دو تن ایرانی به نام‌های بابویه و خُرَّه‌خسرو را به مدینه فرستاد تا از چندوچون اسلام آگاهی بیاورند.
پس از تماس‌هایی با محمد و دین جدید، باذان و گروهی از ایرانیان یمن (برخی از اسواران و آزادگان) مسلمان شدند و اینان نخستین گروه ایرانی بودند که به اسلام گرویدند.
هرچند باذان را در زمره صحابه پیامبر ذکر کرده‌اند ولی او چنانکه در روایات اسلامی آمده مسلمان شدن خود را تنها با نامه به محمد اعلام کرده و ملاقات حضوری با وی نداشته است.
نام دو پسر باذان به ما رسیده. یکی شهر و دیگری مهران. شهر پس از پدر به فرمانروایی یمن رسید.
[ویرایش] منابع
- محمدی ملایری، محمد: تاریخ و فرهنگ ایران در دوران انتقال از عصر ساسانی به عصر اسلامی، جلد یکم، انتشارات یزدان، تهران ۱۳۷۲خ، صص ۴۲۸-۴۳۳.
- برخی داده‌ها از وبگاه حوزه
