بادیه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بادیه به جایی اطلاق می‌شود که دشتی گسترده باشد و در آن چراگاه‌ها وآب‌های فراوانی باشد برای دام ودامداران، ودرختان بزرگ وسایه دار در آن وجود داشته باشد که صحرا گردها و صحرا نشینان در سایه آنها خودشان و دامهایشان نگهدارند. و ایل و عشایر در آن خیمه (یُرد) زنند وزندگی کنند. صحرا و بیابان وسیعی که در حاشیه کوه‌ها قرار داشته باشد، مانند بادیه سماوه در عراق و بادیه شام وبادیه نجد در شبه جزیره عربستان، که درآن علوفات و آب و چراگاه‌ها و چشمه‌های فراوانی وجود دارد.
[ویرایش] منبع
- دکتر:جبرائیل، جبور، سلیمان، البدو والبادیه دار العلم للملایین: بیرت، چاب اول، انتشار سال ۱۹۸۸ میلادی. (به عربی).
