Τρομοκρατία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η τρομοκρατία (terrorism), αν και επίσημα δεν έχει αποδοθεί ο ακριβής ορισμός της, γενικά αποτελεί τη “συστηματική” χρήση ή την απειλή χρήσης βίας, πάντα ως αντίδραση ή άσκηση πίεσης από οργανωμένες ομάδες με πολιτικά, θρησκευτικά ή άλλα ιδεολογικά κίνητρα (ως υπόβαθρο/βάση), εναντίον ατόμων, ομάδων ή περιουσιών, με απώτερο στόχο τις κυβερνήσεις από τις οποίες προσδοκούν κάποια πολιτικά οφέλη/κέρδη (όχι την κατάληψη εδάφους). Όπως και το αντίθετο. Η τρομοκρατία έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και από τις μυστικές υπηρεσίες των κυβερνήσεων. Βασικά χαρακτηριστικά της τρομοκρατίας είναι η ανωνυμία και η μυστικότητα των μελών όχι όμως και των οργανώσεων.

Τα τρομοκρατικά πλήγματα γενικά προκαλούν πανικό και αποδιοργάνωση. Αποτελούν μεμονωμένα απρόβλεπτα πλήγματα εκφοβισμού, όπως δολοφονίες, βομβιστικές ενέργειες, αεροπειρατείες, απαγωγές, κτλ. Τις περισσότερες φορές πλήττουν ακόμη και τον άμαχο πληθυσμό (αθώους πολίτες).

Ιστορικά, η τρομοκρατία ποτέ δεν μπόρεσε να ανατρέψει καθεστώς. Αποτελεί μικρότερο κίνδυνο για την κατεστημένη τάξη/εξουσία από τον ανταρτοπόλεμο. Πάντως, τα τρομοκρατικά πλήγματα βασίζονται στον αιφνιδιασμό και στον ιδεολογικό φανατισμό, ή στον θρησκευτικό, ενώ για την υλοποίησή τους απαιτείται πρόσβαση σε κάποιους οικονομικούς πόρους δια των οποίων πολλοί δίοδοι του διεθνούς εμπορίου παραμένουν ανοικτοί!

Πολλοί πιστεύουν, ότι ο πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας δεν είναι στην πραγματικότητα πόλεμος, και η τρομοκρατία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται κυρίως με διακρατική συνεργασία, πληροφορίες (intelligence), αστυνομικά και διπλωματικά μέσα. Όμως, μετά από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 υποστηρίζεται ότι τα μέσα αυτά δεν αρκούν από μόνα τους, και μάλλον απαιτούνται επιπρόσθετα και ορισμένα προληπτικά μέτρα (pre-emptive measures), τα οποία έχουν κυρίως επιθετικό χαρακτήρα (πχ οι ενέργειες της Δύσης στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ).

Ιστορικά, τρομοκρατικές πράξεις αποδόθηκαν για πρώτη φορά στους ασασίνους (ισμαηλιτική αίρεση Νιζάρι), μίας πολιτικο-θρησκευτικής ισλαμικής αίρεσης στη Μέση Ανατολή του 11ου-13ου αιώνα (εποχή δράσης των Ναϊτών ιπποτών).

Μόνο μέσα στον 20ο αώνα μέχρι σήμερα, έχουμε δεκάδες τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του παγκόσμιου καπιταλισμού (και ανάλογη αντοχή των χρηματιστηριακών αγορών):

• 16 Σεπτεμβρίου 1920, τρομοκράτες τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στη Wall Street, στα γραφεία της J.P. Morgan, προκαλώντας το θάνατο 40 επενδυτών.

• 1972, Μόναχο, τρομοκράτες χτύπησαν τους Ολυμπιακούς αγώνες.

• 1985, Ακίλε Λάουρο.

• 1988, χτύπημα της πτήσης PanAm 103, στη Σκωτία (Lockerbie).

• 1993, βόμβα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

• 1995, χτύπημα στην Οκλαχόμα, από τον Timothy McVeigh.

• 1996, χτύπημα στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα.

• 1998, Κένυα, Τανζανία, Κωνσταντινούπολη, Καζαμπλάνκα.

• 11 Σεπτεμβρίου 2001, Επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001

• 2002, Μπαλί, Ινδονησία

• 2003, Κωνσταντινούπολη

• 2004, Μαδρίτη.

• 2005, Λονδίνο, Μπαλί.

Παραδοσιακά, το ιδεολογικό υπόβαθρο της τρομοκρατίας είναι θρησκευτικό και πολιτικό. Όμως, στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, λόγω της αύξησης του ρήγματος μεταξύ των φτωχών και πλουσίων κοινωνιών/στρωμάτων/κρατών, προστίθεται ένας νέος λόγος υποστήριξης των τρομοκρατικών οργανώσεων, για τον οποίο υπάρχει ο κίνδυνος η τρομοκρατία να αποκτήσει υποστήριξη από τη λαϊκή βάση.

Στη σημερινή εποχή η τρομοκρατία είναι ιδιαίτερα εξελιγμένη ως προς τις μεθόδους και την τεχνολογία που χρησιμοποιεί. Ο ακριβής αριθμός των μελών των τρομοκρατικών οργανώσεων που δρουν διεθνώς είναι άγνωστος. Καθημερινά, φαίνεται ότι αυξάνονται οι υποστηρικτές της τρομοκρατίας, κυρίως μεταξύ των φτωχών στρωμάτων της κοινωνίας. Οι βασικοί στόχοι της σημερινής διεθνούς τρομοκρατίας (αντίδρασης) είναι κυρίως η κάποια δράση ορισμένων κρατών των δυτικών κοινωνιών και η αυθαίρετη παγκοσμιοποίηση που εκείνες θέλουν να επιβάλλουν.