Πελοποννησιακός Πόλεμος
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στην Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με διακοπές λόγω μερικών ανακωχών, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την νίκη των Σπαρτιατών.
Ο πόλεμος είναι το τέλος της κλασικής εποχής της Αθήνας και της αθηναϊκής δημοκρατίας και επηρέασε τον Ελλαδικό κόσμο για πολλές γενιές. Σχεδόν όλα τα Ελληνικά πόλεις-κράτη πήραν μέρος στον πόλεμο και οι πολεμικές συρράξεις έλαβαν χώρα σε όλον σχεδόν τον ελληνόφωνο κόσμο. Γι’ αυτό και ονομάζεται από νεώτερους ερευνητές «αρχαίος παγκόσμιος πόλεμος».
Αυτός ο πόλεμος δεν ήταν σημαντικός μόνο για την εξέλιξη της ιστορίας της αρχαίας Ελλάδας, αλλά και για την ίδια την ιστοριογράφηση, επειδή ήταν το πρώτο γεγονός, το οποίο έγινε αντικείμενο επιστημονικής και ιστορικής ανάλυσης: Ο ιστορικός Θουκυδίδης μας παραδίδει στο έργο του «Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου» μία αναλυτική σύγχρονη περιγραφή του πολέμου μέχρι τον χειμώνα του έτους 411 π.Χ. (από την οποία εξαρτώνται έως και σήμερα κατά ένα μεγάλο μέρος οι σημερινοί ερευνητές), στο οποίο αναλύει τα αίτια και τις αφορμές του πολέμου με μία συγκεκριμένη μέθοδο, η οποία έγινε πρότυπο για την μεταγενέστερη ευρωπαϊκή ιστοριογράφηση. Για τα γεγονότα μετά το 411 π.Χ. συνέχισε ο Ξενοφών με το έργο του «Ελληνικά» ό,τι δεν είχε τελειώσει ο Θουκυδίδης.
Η ονομασία «Πελοποννησιακός Πόλεμος» είναι μεταγενέστερη, ενώ ο Θουκυδίδης τον αναφέρει ως πόλεμο ανάμεσα στους Πελοποννήσιους και τους Αθηναίους.
