Πασιφάη
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Πασιφάη, κατά την ελληνική μυθολογία, ήταν κόρη του Ήλιου και της Περσηίδος, αδερφή του Πέρση, του Αιήτη και της Κίρκης και σύζυγος του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα. Απέκτησε οκτώ παιδιά: τον Ανδρόγεο, τον Κατρέα, το Γλαύκο, το Δαυκαλίωνα, την Αριάδνη, τη Ξενοδίκη, την Ακάλλη και τη Φαίδρα.
Όταν ο Μίνωας ζήτησε από τον Ποσειδώνα ένα θεικό σημάδι ότι μπορούσε να γίνει ο βασιλιάς της Κρήτης, αναδύθηκε από τη θάλασσα ένα πανέμορφος ταύρος για να τον θυσιάσει. Επειδή ο ταύρος αναδύθηκε από την θάλασσα, πιστέυεται ότι ήταν ο ίδιος ο Ποσειδώνας. Μιά άλλη θεώρηση λέει ότι ήταν ο ίδιος ο Δίας, καθώς οι Κρήτες πίστευαν πώς ο ταύρος ήταν η παρουσία του μεγαλύτερου από όλους τους Θεούς.Η ομορφιά του ταύρου όμως έκανε τον Μίνωα να τον λυπηθεί και να θυσιάσει άλλον ταύρο στη θέση του. Η οργή του Ποσειδώνα για τον εμπαιγμό έκανε την Πασιφάη να ερωτευτεί παράφορα τον ταύρο. Η τελευταία διέταξε τον Δαίδαλο να κατασκευάσει ένα ξύλινο ομοίωμα μικρής αγελάδας κούφιο εσωτερικά. Με την ένωση της Πασιφάης και του ταύρου γεννήθηκε ο Μινώταυρος (Αστέριος), που είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου.
