Νόμος του Μπόιλ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στη θερμοδυναμική ο Νόμος του Μπόιλ είναι ένας από τους τρεις νόμους των αερίων.
Ο Νόμος του Μπόιλ, γνωστός και σαν νόμος Μπόιλ-Μαριό πήρε τ όνομά του από τον Ιρλανδό φυσικό φιλόσοφο Ρόμπερτ Μπόιλ (Robert Boyle) που πρώτος τον διατύπωσε το 1662. Σύμφωνα με αυτό το νόμο:
Ο όγκος ενός αερίου είναι αντιστρόφως ανάλογος της πίεσης αυτού, σε σταθερή θερμοκρασία.
Ή διαφορετικά, το γινόμενο της πίεσης και του όγκου ενός αερίου σε σταθερή θερμοκρασία παραμένει κι αυτό σταθερό.
Η μαθηματική διατύπωση του νόμου: 
όπου:
- P η πίεση του αερίου
- V ο όγκος του
- k μια σταθερά
Για τις μεταβολές πίεσης και θερμοκρασίας δηλαδή ισχύει:
Αυτό σημαίνει πως αν διπλασιαστεί η πίεση ενός αερίου ο όγκος του θα υποδιπλασιασθεί και αντίστροφα, φθάνει μόνο η θερμοκρασία του να παραμένει σταθερή. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό όταν σπρώχνεται η λαβή της αεραντλίας ποδηλάτου προς τα μέσα, μειώνεται ο όγκος του αέρα με αποτέλεσμα ν΄ αυξάνεται η πίεσή του και να διοχετεύεται πλέον με πίεση στο λάστιχο του ποδηλάτου ώστε να το αναγκάζει τούτο να φουσκώνει.
