Κβαντική χημεία
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Κβαντική χημεία είναι η εφαρμογή της κβαντικής μηχανικής στα προβλήματα της χημείας.
Η περιγραφή της ηλεκτρονιακής συμπεριφοράς ατόμων και μορίων όσον αφορά τη δραστικότητά τους αποτελεί ένα παράδειγμα εφαρμογής της κβαντικής χημείας.
Επειδή οι κβαντομηχανικές μελέτες επί ατόμων θεωρούνται ότι βρίσκονται στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ χημείας και φυσικής και δεν συμπεριλαμβάνονται πάντα στην κβαντική χημεία, αυτός που θεωρείται συχνά ως ο πρώτος πραγματικός υπολογισμός στην κβαντική χημεία ήταν εκείνος των Γερμανών επιστημόνων Walter Heitler και Fritz London (παρόλο που οι Heitler και London θεωρούνται γενικά ως φυσικοί) επί του μορίου του υδρογόνου (Η2) το 1927. Η μέθοδος των Heitler και London επεκτάθηκε από τους αμερικάνους χημικούς John C. Slater και Linus Pauling και ονομάστηκε θεωρία δεσμού σθένους (VB) [ή Heitler-London-Slater-Pauling (HLSP)]. Σε αυτή τη μέθοδο, η προσοχή εστιάζεται πρωτίστως στις αλληλεπιδράσεις των ατόμων ανά δύο, και επομένως σχετίζεται ιδιαιτέρως με τις κλασσικές εικόνες των χημικών δεσμών μεταξύ ατόμων.
Μια εναλλακτική προσέγγιση αναπτύχθηκε από τους Friendrich Hund και Robert S. Mulliken, στην οποία τα ηλεκτρόνια περιγράφονται από μαθηματικές συναρτήσεις οι οποίες είναι απεντοπισμένες σε όλη την έκταση του μορίου. Η προσέγγιση Hund-Mulliken [ή μέθοδος μοριακών τροχιακών (ΜΟ)] είναι λιγότερο διαισθητική στους χημικούς, αλλά δεδομένου ότι αποδεικνύεται ικανότερη στην πρόβλεψη ιδιοτήτων από τη μέθοδο VB, είναι ουσιαστικά η μόνη υπολογιστική μέθοδος η οποία χρησιμοποιείται κατά κόρον.
